Het liefst zou ik iedereen persoonlijk willen bedanken voor de lieve en bemoedigende berichtjes, maar dan ben ik wel even bezig. Daarom bij deze, heel erg bedankt allemaal. Ik waardeer het enorm en had nooit zoveel lieve reacties verwacht. Het voelt wel een beetje suf, want voor mijn gevoel zit ik namelijk nog in een soort ontkenningsfase. Ja, ik heb diabetes, dat weet ik. Punt. Klaar. Verder probeer ik er eigenlijk zo min mogelijk aan te denken.
De eerste 24 uur in het ziekenhuis
Toen ik op de huisartsenpost te horen kreeg dat ik vanaf nu door het leven zal gaan als diabetespatiënt en opgenomen moest worden in het Havenziekenhuis was er een klein moment van paniek en kwamen er een aantal tranen. Dit had ik niet verwacht. Gisteren was ik behoorlijk koeltjes en laconiek en vond ik het allemaal wel prima. Laten we die glucosewaarde omlaag krijgen en dan kan ik naar huis, hartstikke simpel.
Vanochtend had ik een nuchtere waarde van 5 mmol/l. Super goed! Helemaal blij. Als de waarde na mijn ontbijt nog zo goed zou zijn zou ik weer verlost worden van mijn infuus en insulinepomp. Na het ontbijt en het douchen werd mijn waarde weer gemeten en was dat een grote teleurstelling. 25 mmol/l. Jezus. Wat een gedoe. Wat ingewikkeld. En daar kwamen de tranen. Dit is echt. Ik ben zo ontzettend boos op mijn lichaam.
Het lichaam van mensen met diabetes type 1 maakt zelf helemaal geen insuline meer aan. Dat komt doordat het afweersysteem per ongeluk de cellen die insuline aanmaken vernielt.
– Diabetes Fonds
Waarom? Hoe bedenk je zoiets?
Per ongeluk? Is het afweersysteem in mijn lichaam dusdanig achterlijk? Laten we even met zijn allen per ongeluk cellen vernietigen die hartstikke nodig zijn. Hoe bedenk je zoiets! Als ik er aan denk word ik boos, erg boos. En dat is precies de reden dat ik er zo min mogelijk aan probeer te denken. Maar ik heb geen keus. Ik moet door. Of ik het nu wil of niet.
Rond de lunch had ik een afspraak met de diabetesverpleegkundige en is me van alles uitgelegd. Binnen de kortste keren zat er een insulinepen in mijn buik en waren mijn eerste ‘eenheden’ gezet. Toen ik daarna even alleen was, brak ik. Het onbegrip, de paniek. Ik voel me niet ziek, maar ik ben wel ziek, chronisch ziek zelfs en dat zal ik de rest van mijn leven zijn. Dat kwam wel even binnen. Gelukkig zal ik regelmatig contact hebben met de diabetesverpleegkundige en zal zij mij ook helpen met de acceptatie van dit alles.
Hopelijk snel weer naar huis
Als alles goed gaat en ik genoeg vertrouwen heb in mezelf mag ik morgenmiddag naar huis! Iets waar ik enorm naar uitkijk, maar ook wel spannend vind, want dan begint mijn nieuwe leven ‘echt’. Hoewel ik dan uit het ziekenhuis ben zal ik er de komende maanden nog veel te vinden zijn, om met de diabetesverpleegkundige en diëtisten te bekijken hoe ik zo goed mogelijk met de diabetes om kan gaan in mijn huidige leven. Het is een emotionele achtbaan en het voelt allemaal erg oneerlijk. Maar het is wat het is en ik zal hoe dan ook gaan vechten en enorm mijn best gaan doen.
Ik leef ontzettend met je mee. Mijn opa heeft ook sinds kort diabetes, en hij is al 85! Ik hoop dat je snel je leventje weer zo goed als normaal kan oppakken en dat je er echt alleen stil bij hoeft te staan tijdens onderzoeken etc. Sterkte ook natuurlijk met het accepteren. Ik denk aan je. Dikke kus en knuffel, Judith
Heel erg lief van je! Je opa heeft dan denk ik diabetes type 2? Ook heel erg naar 🙁 Dankjewel Judith! <3 x
Vooral rustig blijven, het is even wennen zeker het steeds bloed prikken en spuiten van insuline, maar uiteindelijk krijg je er routine in. Vertrouwen zal binnenkort steeds beter worden zeker als je thuis merkt dat je het daar ook kunt. Succes en sterkte!
Hé, wat fijn om te lezen dat je, als alles goed gaat, morgenmiddag naar huis mag! Het lijkt me inderdaad heel raar en vooral ook heel stom dat je zo, pats boem ineens, dit hebt gekregen en er aan vast zit. Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen en die emotionele achtbaan klinkt heel logisch. Wens je heel veel sterkte voor de komende tijd <3
Och jeetje, ik had je hele blog gemist.. Wat heftig! Lijkt me inderdaad ook heel vreemd als je ziek bent, maar je je gewoon niet ziek voelt. Heel heel veel sterkte en doe rustig aan!
Heel veel sterke Lauriette. Hoop dat je snel weer naar huis mag. X
Wat een heftig nieuws zeg! Poeh, super veel sterkte hiermee en ik ben blij voor je dat je morgenmiddag weer naar huis mag. Xxx
Oh meis toch, ik snap goed dat je boos bent op je lijf. Alsof het je in de steek laat. Dikke knuffel en hopelijk kan je morgen lekker naar huis toe. Sterkte met het acceptatie proces, je hebt veel mensen om je heen, maar daar ook vooral gebruik van!
Lijkt me inderdaad erg vreemd om plots tot zo’n besef te komen! Fijn dat het al beter gaat!
Ik blijf het ontzettend heftig vinden voor je. Wel fijn om te lezen dat je, als alles goed gaat, fijn naar huis mag. Thuis zijn is dan toch wel het liefste wat je doet als je in zo’n emotionele rollercoaster zit. Ik hoop dat je goede hulp krijgt bij het accepteren van deze situatie en je langzaamaan kunt wennen aan jouw ‘nieuwe leven’. Ik wens je veel sterkte en kracht toe! Liefs
Opeens is je leven met 100 grade omgedraait, dat lijkt me super vreemd en heftig voor je. Wel fijn om te lezen dat het verder wel goed gaat en je naar huis mag. Daar zal pas het besef komen, hopelijk kun je wennen aan je nieuwe vreemde situatie.
Ik kan me voorstellen dat dit een heel moeilijke periode voor je is… Je lichaam laat je in de steek en het is normaal dat dit je heel erg frustreert, denk ik dan. Ik hoop dat het vandaag goed met je gaat en dat je naar huis mag! We zijn er voor je! Liefs!
Ik heb je vorige artikel ook gelezen, maar had niet gereageerd. (Bij deze.)
Jezus, dat is schrikken zeg! Lijkt me echt verschrikkelijk, zeker omdat het ineens je hele leven verandert. Heel veel sterkte en beterschap!
Waarschijnlijk heb je het al honderd keet gehoord, maar goed. Wat ik wil zeggen: het is een lang proces, accepteren dat je chronisch ziek bent. Je lichaam laat je in de steek. Zo voelt het. Ik ken het. Ik weet echter ook dat je straks weer vrienden zult zijn met je lichaam. Misschien nog wel betere vrienden als voorheen. Take your time en sterkte, meis.
Het enige wat ik wilde bij je vorige bericht was je een hart onder de riem te steken! Bij deze wens ik je nogmaals veel moed en sterkte!
Dankjewel Nicky! Waardeer je reactie heel erg en je hebt ook helemaal gelijk. Maar voor nu voelt het gewoon even alsof de wereld vergaat en ja; fibromyalgie en cvs zijn ‘erger’ maar dat veranderd nu helaas niks aan hoe ik me voel, vandaar ook mijn reactie en die van May. Maar ik weet dat je het goed bedoeld, dankjewel <3
Ik heb dit vakje nu al zo lang open staan maar weet gewoon niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik kan me echt niet voorstellen hoe je je op dit moment moet voelen en zou willen dat ik precies wist wat ik kon zeggen om je een extra beetje steun op te sturen. Hoop dat je heel snel naar huis kan met het juiste vertrouwen in jezelf om door te zetten, je nieuwe leven uiteindelijk met beide armen te ontarmen en er volledig voor te gaan. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
Ik kan me voorstellen dat dit een enorme klap moet zijn, hopelijk mag je snel weer naar huis en krijg je je nieuwe leven een beetje op de rit!
Sterkte meis! Voor nu, maar ook met het acceptatieproces!
Ik leef heel erg mee. Het lijkt me zo heftig ineens ziek te zijn. Ik ben ook chronisch ziek, maar ik weet gewoon echt niet beter dan dat ik het heb. Dus des te heftiger lijkt me dat je je ineens volledig moet gaan aanpassen aan je nieuwe leventje. Sterkte!
Pff ik vind het zo heftig! Zo bizar dat je lichaam je gewoon ineens in de steek laat. Althans, zo zou het voor mij denk ik ook voelen. En inderdaad gewoon een heel nieuw begin, zo met een chronische ziekte. Nogmaals heel veel sterkte, ik vind het zo rot voor je. Tuurlijk vind je uiteindelijk wel een manier om er mee om te gaan net als al die andere patiënten, maar dat maakt het niet minder klote :-(. Heb je geen postadres voor me? Dan stuur ik je een opvrolijkingskaartje 🙂
Dankjewel <3 Ik ga je een DM sturen, opvrolijkkaartjes kan ik goed gebruiken nu, heel lief <3
Oh jeetje! Ik even helemaal gemist dat je in het ziekenhuis ligt, wat schrikken zeg! Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen om te op te vrolijken of om het ‘beter’ te maken, maar wil je toch het hart onder de riem steken door een berichtje achter te laten. Heel erg veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je je eigen manier vind om het te accepteren en ermee om te gaan. Vergeet niet dat dit tijd nodig heeft en dat het écht wel oké is als er dagen zijn dat het even niet lukt. Nogmaals sterkte, ik vind het echt rot voor je!
Kom je een tijdje niet langs op iemands blog, lees je dit… wow! Veel sterkte de komende tijd en dikke knuf!
Oef, wat naar om dit te lezen, ik leef echt met je mee. Wat raar lijkt me dat zeg. Zo ineens uit het niets zulk heftig nieuws en hoppa direct het ziekenhuis in. Niet zo gek dat je in een emotionele achtbaan zit als het zo plots en snel gaat allemaal. Hoop dat je inmiddels thuis bent met lieve mensen om je heen, of in ieder geval weer snel naar huis mag. Heel veel succes, sterkte en virtuele knuffels!
Oh jeetje Lauriëtte.. Wat ontzettend shit dit, dat dit jou dan weer moet overkomen. Ik werk zelf in de zorg en ik kom ook regelmatig patiënten met Diabetes type 1 tegen en als ik soms hun verhalen hoor. Het is zo oneerlijk ook. Ik hoop in ieder geval dat het snel goed ingesteld wordt en dat je heel snel weer naar huis kan. Hele dikke knuffel!
Jeetje wat heftig! Heel veel sterkte!
Ik krijg echt helemaal kippenvel van je verhaal! Leef met je mee! Hoe gaat het inmiddels met je, Lauriëtte?
Lief dat je er naar vraagt! Het gaat redelijk goed. Mocht vanmiddag naar huis, dus kan nu even rustig alles laten bezinken 🙂
Nogmaals heel veel sterkte!
Hee Lauriëtte, nogmaals heel veel sterkte! Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt, het moet echt heftig zijn. Gelukkig is diabetes wel een chronische ziekte waar je in principe goed mee kunt leven. Het is natuurlijk niet niks, dus laat het inderdaad maar gewoon even bezinken, maar maak jezelf niet gek! Mijn ex heeft type 1 diabetes en hij gaat fluitend door het leven, volgens mij vind ie verkouden zijn soms vervelender dan diabetes hebben haha. Met jou komt dat ook wel goed!
Getsie, wat vervelend nieuws zeg. Ik snap dat je het moeilijk vindt om te accepteren. Het is moeilijk om nu te zeggen dat het allemaal goed komt, maar je kan het! Heel veel knuffels!