De transitie naar een plantaardig dieet

Ongeveer anderhalve maand geleden heeft er een interessante verandering in mijn leefstijl plaatsgevonden, waarvan de effecten terug te zien zijn in mijn koopgedrag en eetpatroon. Zo koop ik niet langer producten die dierlijke ingrediënten bevatten en eet ik als gevolg hiervan ook een stuk minder dierlijk. De aanstichter van deze verandering is Kip Andersen geweest. Of anders gezegd: de documentaires die door hem zijn gemaakt.

De documentaires Cowspiracy en What the Health

Dankzij de door Kip Andersen gemaakte documentaires Cowspiracy en What the Health, heb ik besloten om de transitie te maken naar een plantaardig dieet. Dit is geen ‘ad-hoc van de een op de andere dag’ beslissing geweest, maar een transitie die zo’n anderhalf jaar geleden begonnen is. De documentaire “Cowspiracy: The Sustainability Secret”, laat zien wat de impact van veehouderij op het milieu is, en hoe de internationale milieuorganisaties met die informatie omgaan. We weten allemaal dat het de laatste jaren niet al te best gaat met de aarde, en deze documentaire heeft mij in laten zien en laten begrijpen dat dit hoofdzakelijk te wijten is aan de vee-industrie. Na het zien van deze documentaire ben ik eigenlijk best wel onbewust, minder vlees gaan eten en koos ik steeds vaker voor plantaardige alternatieven.

Meer dan een jaar later, zat ik op de bank naar “What the Health” te kijken: een documentaire die meer gefocust is op de gezondheidseffecten die (kunnen) ontstaan als gevolg van de consumptie van vlees, vis, eieren en zuivelproducten, waarbij de standpunten van gezondheids- en farmaceutische organisaties in twijfel getrokken worden. Ik kwam er pas halverwege de documentaire achter dat ik al de hele tijd naar Kip Andersen zat te kijken. Hij kwam mij al zo bekend voor, maar het lampje was nog niet gaan branden.

Van bewustwording, naar verandering

In beide documentaires wordt er gepleit voor een plantaardig dieet. Na het zien van de eerste documentaire had ik een nieuw stukje bewustzijn ontwikkeld waardoor ik heel geleidelijk kleine veranderingen doorvoerde. Maar na het zien van de tweede documentaire voelde ik echt dat er een knop omging. Waarom zou ik nog langer vlees, vis, eieren en zuivelproducten eten, wetende wat het met het milieu en mijn lichaam doet?

Wat is de waarheid?

Het lastige van dit soort documentaires vind ik altijd dat er honderden van zijn, en ze vaak allemaal iets anders zeggen. Je komt daardoor al snel tot de conclusie dat je eigenlijk niks meer mag eten en drinken, dat alles ongezond voor je is en dat je overal kanker van krijgt. Het is lastig, onmogelijk misschien zelfs, om van een documentaire te kunnen zeggen dat ‘deze documentaire de echte waarheid bevat’. Toch hebben deze twee documentaires iets doorslaggevends voor mij, waardoor ze er toch voor hebben gezorgd dat ik besloten heb om mijn leefstijl te veranderen. Zo koop ik niet langer producten die dierlijke ingrediënten bevatten en heb ik de voorkeur om deze ook niet langer meer te nuttigen.

Maar ik ben niet alleen op deze wereld

Als ik iets wil voorkomen, dan is het wel dat ik de persoon ben of word die de stempel ‘Vegan’ op haar voorhoofd gedrukt krijgt en daardoor opeens een stukje complexiteit met zich meebrengt. Het is een voorkeur en ik vind het niet prettig om andere mensen dingen op te leggen waar zij zelf niet voor gekozen hebben, en om opeens een ‘beperkende factor’ te worden als we bijvoorbeeld uit eten willen gaan. Als mijn familie en vrienden besluiten om rekening te houden met mijn voorkeur, dan vind ik dat heel lief en prettig; maar ik ga dat niet aan ze vragen. Het is mijn voorkeur, en ik ben van mening dat op het moment dat ik zelf in mijn eigen aankoopgedrag en in mijn eigen keuken de transitie maak naar een plantaardig dieet, dit al een groot verschil kan maken voor zowel mijn eigen gezondheid, als de gezondheid van de wereld. Die ene procent die ik dan misschien buiten de deur nog wel dierlijk eet, gaat echt het verschil niet maken.

Verwarrende termen

Er zijn heel veel verschillende termen, en ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik ben ‘meer dan’ een vegetariër, want ik eet ook liever geen eieren en zuivelproducten; maar ben ‘minder dan’ een veganist, want ik draag nog steeds leren kleding, en vind het geen probleem als er op een product staat dat dit mogelijk sporen van zuivel kan bevatten. Welke term, of label, of stempel het dan ook is: het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Het gaat erom dat je achter je eigen standpunten en keuzes staat en dat je je daar goed bij voelt.

Ik ben niet in de veronderstelling dat mijn transitie naar een plantaardig dieet de wereld gaat redden. Maar ik denk wel dat alle kleine beetjes helpen! 🙂