Boos? Nee. Pislink was ik de volgende ochtend toen ik uit mijn bed kwam. Alsof mijn maag de hele nacht in een achtbaan had gezeten. Niet zo gek als je rond middernacht als een malloot sultana en dextro naar binnen werkt en dit weg probeert te spoelen met ice tea. De nachtelijke hypo’s zijn een hel. Niet per se omdat het je nachtrust verstoort en het vervelend is om ’s nachts de halve voedselvoorraad weg te werken, maar vooral omdat ik het niet begrijp. Ik begrijp er echt geen ene fuck van.
Lees meerAfgelopen vrijdag had ik een afspraak bij de internist. Enerzijds voor de uitslagen van mijn maagonderzoek, die overigens helemaal in orde zijn, maar ook voor mijn nieuwe HbA1c: het gemiddelde bloedglucose van de afgelopen drie maanden. Mijn eerste HbA1c was 41, maar deze keer vertelde ze met een ernstige blik dat mijn HbA1c nu 36 was. Bij een ‘gezond’ persoon zit het HbA1c tussen de 20 en 40, wat het inderdaad een beetje vreemd doet lijken dat mijn gemiddelde van de afgelopen drie maanden 36 is..
Lees meerGek woord eigenlijk; Hypovoer. Ik vraag me wel eens af of ik de enige ben die het zo noemt. Als mijn bloedglucose te laag is moet ik eten, met nadruk op moet. Doe ik dat niet, dan loop ik het risico om buiten bewustzijn te raken. Het krijgen van een te laag bloedglucose kan verschillende redenen hebben. Zo kan dit gebeuren als ik teveel insuline heb gespoten of als ik te weinig of te lang niet gegeten heb. Gelukkig is het nog niet voorgekomen dat ik buiten bewustzijn ben geraakt en dat wil ik graag zo houden.
Lees meerToen ik te horen kreeg dat ik diabetes heb, had ik nooit verwacht dat ik met zoveel verschillende zaken rekening moest houden. Je krijgt te maken met allemaal nieuwe ervaringen en hierdoor leer je steeds beter wat je wel en niet moet doen en hoe je bepaalde dingen kan voorkomen. Afgelopen week kreeg ik voor het eerst mijn HbA1c waarde te horen en maakte ik kennis met mijn allereerste nachtelijke hypo. Het tweede vond ik niet zo leuk, het eerste was een stuk fijner, aangezien het goed nieuws was!
Lees meerHoewel er in Nederland ruim 1 miljoen mensen zijn met diabetes, bestaan er enorm veel misverstanden over diabetes. Vreemd eigenlijk, want als één op de zestien mensen diabetes heeft, zou je toch verwachten dat iedereen wel iemand kent met de chronische ziekte. Van de 1 miljoen mensen met diabetes heeft slechts 10% diabetes type 1. Als ik die getallen hoor, vind ik het opeens niet meer zo gek dat er zoveel misverstanden over zijn.
Lees meerTijdens mijn eerste gesprek met de diabetesverpleegkundige in het ziekenhuis twee maanden geleden werd ik gewaarschuwd voor de honeymoonfase. “Het kan zijn dat je over een paar dagen of een paar weken geen insuline meer nodig hebt, denk dan alsjeblieft niet dat je weer beter bent, dat is niet zo.” Inderdaad, zo’n drie weken na mijn opname kreeg ik na mijn ontbijt en lunch steeds een hypo. Ik ging van 7 eenheden naar 6, naar 5, net zolang totdat ik opeens zonder insuline kon genieten van mijn maaltijd.
Lees meerHet is donderdagmiddag en ik heb geen zin om te koken. We besluiten een pizza te bestellen, zoals we wel vaker doen. De pizza wordt netjes om 18:50 bezorgd en dat is precies op tijd, aangezien mijn bloedglucose 3.8 mmol/l is. In mijn diabetesdagboekje zie ik dat ik de vorige keer 6 eenheden insuline heb gespoten voor dezelfde pizza van 120 koolhydraten. Het resultaat daarvan was een te hoog bloedglucose van 18.3 mmol/l voor het slapen gaan. Dat moeten we deze keer dus proberen te voorkomen.
Lees meerToen de diagnose van diabetes gesteld was had ik kort daarna al een afspraak met de diabetesverpleegkundige. Naast een enorme berg informatie kreeg ik ook direct allemaal spullen die ik voortaan altijd bij me moet hebben, zoals: een glucosemeter met bijbehorende lancetten en teststrips, een insulinepen en natuurlijk de naaldjes die op de insulinepen gaan. Daar sta je dan, met twee enorm saaie tasjes. Daar moest iets leukers voor te vinden zijn en daarom begon ik mijn zoektocht naar een mooier diabetes tasje.
Lees meerOp woensdag 22 april, een datum die ik nooit meer zal vergeten, heb ik mezelf het ziekenhuis in geholpen nadat ik thuis zelf mijn bloedglucose had gemeten. In eerste instantie puur uit nieuwsgierigheid en zodat ik het hebben van diabetes, naar aanleiding van mijn vage klachten, kon uitsluiten. Helaas. Diezelfde avond werd ik nog opgenomen. Inmiddels ben ik twee weken verder en ben ik aardig wegwijs geworden in de wereld van diabetes en dan vooral diabetes type 1. Omdat het voor veel mensen een onbekend iets is heb ik geprobeerd om de chronische ziekte diabetes uit te leggen in jip en janneke taal.
Lees meer
Pagina 2 van 2