Het is donderdagmiddag en ik heb geen zin om te koken. We besluiten een pizza te bestellen, zoals we wel vaker doen. De pizza wordt netjes om 18:50 bezorgd en dat is precies op tijd, aangezien mijn bloedglucose 3.8 mmol/l is. In mijn diabetesdagboekje zie ik dat ik de vorige keer 6 eenheden insuline heb gespoten voor dezelfde pizza van 120 koolhydraten. Het resultaat daarvan was een te hoog bloedglucose van 18.3 mmol/l voor het slapen gaan. Dat moeten we deze keer dus proberen te voorkomen.
Mijn insulinepen blijkt leeg te zijn en ik besluit om alvast te beginnen aan mijn pizza. Dan kan mijn nieuwe insulinepen uit de koelkast een beetje op kamertemperatuur komen en eet ik mezelf eerst de hypo uit. Halverwege mijn pizza spuit ik 6 eenheden insuline. Inderdaad dezelfde hoeveelheid als de vorige keer, maar ik heb een paar uur geleden hardgelopen en dat zorgt er altijd voor dat mijn insulinegevoeligheid enorm toeneemt.
Twee uur later voel ik mijn hartslag toenemen terwijl ik rustig op de bank naar de televisie kijk. Mijn hartslag is op dat moment 105 volgens mijn fitbit, terwijl ik niks doe. Dat betekent dat ik straks een enorm hoog bloedglucose heb of binnen nu en een uur een hypo krijg. Ik besluit mijn bloedglucose te meten omdat ik wil begrijpen wat er gebeurt. Mijn waarde is 5.4 mmol/l, precies twee uur na de maaltijd. Interessant om te weten, maar uiteindelijk zegt het vrij weinig. Is mijn bloedglucose stijgende of dalende? De vraag of ik richting een hyper of een hypo ga is nu nog steeds niet beantwoord.
Dokter Henk Veeze
Toen ik een tijdje terug op de open dag van Diabeter was, vertelde dokter Henk Veeze een interessant verhaal. Omdat ik het er thuis nog vaak over heb gehad heb ik het verhaal maar een naam gegeven. “Weet je nog dat verhaal over de geblindeerde diabetes auto?” Vervolgens kwam ik met een bevinding die ik direct weer kon plaatsen in de vergelijking met de diabetes auto van dokter Henk Veeze. Het is niet alleen makkelijk om het op zo’n manier in Jip en Janneke taal uit te leggen, het blijft ook nog eens goed hangen.
De geblindeerde diabetes auto
Het verhaal begon met een grafiek van het dagelijkse verloop van de bloedglucose. Draai deze grafiek 90 graden tegen de klok in en je zit op een snelweg. Iemand met diabetes type 1 bevind zich namelijk continu in een auto op een snelweg met drie banen waar het de bedoeling is om netjes op de rechter baan te blijven. Gelukkig hadden ze op het moment dat ik mijn denkbeeldige diabetes auto mocht uitzoeken nog een mooie Audi R8 staan. Lucky me! 😉 Oke. Terug naar de snelweg. Ga je iets naar rechts, dan raak je de vangrail, zoals ook gebeurt als het bloedglucose daalt en je een hypo krijgt, lang leve de dextro. Ga je een paar banen naar links dan gebeurt er op de korte termijn niks ernstigs, maar je moet wel zorgen dat je weer zo snel mogelijk terugkomt op de rechter baan.
Door je stuur te gebruiken kan je bepalen op welke baan je gaat rijden, oftewel de insuline. Met je achteruitkijk spiegel kan je zien waar je geweest bent, oftewel de bloedglucosemeter. Simpel toch? Beetje meten, beetje bijsturen, easy peasy makkelijk. Enige nadeel; de auto is volledig geblindeerd. Je kan dus sturen wat je wilt, maar het resultaat weet je pas op het moment dat je slechts 4 keer per dag even in je achteruitkijkspiegel mag spieken.
Toen ik twee uur na de overheerlijke pizza in mijn achteruitkijkspiegel keek, zag ik dat het resultaat van mijn pizza en de zes eenheden insuline 5.4 mmol/l was, maar waar ik naartoe ga weet ik niet, want mijn voorruit is geblindeerd. Vervolgens zit je daar dus een beetje machteloos achter je stuurtje, waar je eigenlijk niks mee kan doen. Je kan wel proberen om bij te sturen, maar hoe ga je dat doen als je niet weet waar je bent en waar je naartoe wilt gaan? Behoorlijk waardeloos dus.
De uitslag
Uiteindelijk was mijn waarde voor het slapen gaan 11.5 mmol/l. Beter dan de 18.3 mmol/l die ik de vorige keer had. Maar wat het verloop is geweest? Geen idee. Mijn hartslag gaat niet voor niks in rust naar 105. Er moet dus een snelle stijging of daling zijn geweest. Misschien dat ik óóit een continue glucosemeter krijg, maar tot die tijd moet ik het maar even doen met de vier keer per dag dat ik in mijn achteruitkijkspiegel mag spieken.
Hebben jullie de vergelijking met de geblindeerde diabetes auto wel eens gehoord?
Hey Lauriëtte, bedankt voor je verhaal! Het helpt mij al weer een beetje om alles zelf beter te begrijpen. Morgen krijg ik mijn definitieve uitslag, dus dat is toch weer best spannend. Ik vind het super dat je diabetesartikels schrijft, zo weet ik toch dat ik niet de enige ben 🙂 ! Doe zo verder, je bent goed bezig.
Graag gedaan Britt! 🙂 Vind het ergens wel ‘leuk’ we ongeveer rond dezelfde tijd diabetes hebben gekregen. Maakt het toch herkenbaar. Ben benieuwd naar je uitslag, krijg je ook gelijk je HbA1c te horen? Bij mij hebben ze die in het begin nooit geprikt. Over twee maanden krijg ik mijn eerste HbA1c te horen 🙂 Succes/sterkte morgen Britt!
Ze hebben mijn HbA1c geprikt toen ik met spoed ben opgenomen. Deze was toen 9,2. Nog niet extreem hoog dus, maar helaas wel te hoog. Heb jij ook nog zo’n moeite met te weten wat je wel en niet mag eten en drinken of ben ik de enige 🙂 ?
Wat een goeie vergelijking! Mijn moeder heeft ook diabetes, en die heeft (behalve een insulinepompje) ook een sensor, waarbij ze kan zien of het stijgend of dalend is, en in een grafiekje het volledige verloop kan zien.. Als dat bij jou niet echt nodig is, is dat natuurlijk alleen maar mooi, maar ik kan me voorstellen dat het soms handig zou zijn! Sterkte ermee! Hopelijk was de pizza wel lekker? 🙂 X
Helaas krijg je (zover ik weet) niet makkelijk zo’n sensor. Meestal doen ze het alleen als je bloedglucose moeilijk te controleren is, je zwanger wilt worden of als je een klein kindje bent. Opzich heb ik hem niet ‘nodig’ maar het zou wel een hoop stress wegnemen. Heeft je moeder al lang diabetes? Haha, de pizza was wel lekker ja, pizza is altijd lekker! 😀 x
Goede metafoor! Kan me voorstellen dat het fijn is om het met dit soort dingen te vergelijken (en wat heb je het leuk uitgebeeld haha!). Lastig dat je je er zo weinig grip op hebt op zo’n moment lijkt me.
Het duurde echt even voordat ik het snapte -ik ben een ei-, maar ik begrijp het nu echt wel stukken beter. Het lijkt me ZO lastig allemaal. Je bent een held, jij. Hoe je ermee omgaat. Ik zal vanmiddag alles in levende lijve gaan ondervinden! Ben zo benieuwd hoe zoiets allemaal gaat. Ik vind het nog steeds echt #@$%& voor jou dat je nu ineens chronisch ziek bent; maar, het is wel ontzettend goed dat je het zo probeert uit te leggen en dat je het op een bepaalde manier heel interessant maakt voor ‘ons’. Snap je me nog? Ik bedoel het goed, in ieder geval (: Ik hoop dat de pizza lekker was. Liefs en tot strakjes (jeei!).
Ik kende het verhaal van de auto nog niet, wel een mooie manier om het uit te leggen (en toffe auto heb je gekozen! ;))
Mooi geïllustreerd met de foto’s ook.
Dankjewel voor het verhaal, ik kende het niet maar vind het verhaal wel heel verhelderend. Je krijg opeens toch nog even meer begrip!
Ik had m al eens gehoord van dr. Henk Veeze. Je hebt ’t heel duidelijk beschreven! Goed te lezen, ik ga ‘m delen op facebook als je dat oke vind:)
Lief, dankjewel. Natuurlijk vind ik dat okey! Leuk!
Hoi Lauriette, goede beschrijving! Als kersverse CGM-gebruiker ook nog heel herkenbaar. De geblindeerde ramen van mijn bolide zijn naar beneden, het dak is eraf, nu rijd ik een heerlijke cabrio. Niet verkeerd in met dit weertje kan ik je vertellen 😉 En nu komt het aan op de voertuigbeheersing! Blijft toch ook een kunst. Gelukkig heb ik mijn rijbewijs al een aantal jaren… Happy driving!
[…] deze stijging of daling is. Je kunt er dus niet zoveel mee. Vorig jaar schreef ik een artikel over een geblindeerde auto, een prachtige vergelijking van dokter Henk Veeze van Diabeter. Door over te stappen op de […]