De dag dat ik weer naar huis mocht na mijn ziekenhuisopname

De diagnose van diabetes; weer thuis na mijn ziekenhuisopname

Goed nieuws! Gisterenmiddag ben ik ontslagen uit het ziekenhuis en vannacht heb ik weer lekker in mijn eigen bedje geslapen. Deja vu momentje, aangezien ik negen dagen geleden hetzelfde schreef na mijn bezoek aan Kreta. Deze maand heb ik negen nachtjes (volgens mij heb ik iets met het getal negen..) niet thuis geslapen en dat is niks voor mij. Vanaf nu blijf ik lekker thuis en neem ik de tijd om te wennen aan mijn nieuwe leventje.

Leven 2.0, even laten bezinken

De afgelopen dagen heb ik enorm veel informatie gekregen en ook veel bijbehorende spulletjes. Vanaf nu zal ik altijd een bloedglucosemeter, teststrips, lancetten, insuline prikpennen, tissues en druivensuiker bij me hebben. Goed excuus om binnenkort een nieuwe tas te kopen lijkt me zo! 😉 Voor nu moet ik nog algemene insuline eenheden toedienen, maar in de loop van deze week zal dat vast op basis van koolhydraten zijn. Het klinkt misschien een beetje als abracadabra maar ik zal binnenkort een artikel schrijven over wat diabetes precies is en wat het allemaal inhoudt.

Nu ik weer thuis ben in mijn vertrouwde omgeving en de tijd heb om alles te laten bezinken heb ik soms een instort momentje, dat ik het gewoon allemaal even niet meer zie zitten. Zeker vanochtend toen ik wakker werd en me iets trillerig voelde door mijn lage waarde was het duidelijk; dit is echt. Op dat moment ben ik boos, op mijn eigen lichaam, op de wereld. Maar daardoor besef ik me ook al te goed dat ik verder moet. Als ik boos blijf kom ik nergens. Juist op dit moment moet ik sterk zijn, vechten en proberen om het te accepteren. Morgenochtend ga ik weer naar het ziekenhuis voor een afspraak met de diabetesverpleegkundige en daarna ga ik naar mijn werk. Mijn leven hervatten, waar weer even alles normaal is, afgezien van een meting en aantal insuline eenheden tussendoor.

Ieder nadeel heeft zijn voordeel

Een tijdje terug schreef ik over mijn brillen en lenzen perikelen. In oktober kreeg ik een bril met sterkte -0.5 en kon ik nog prima zien zonder bril. Tijdens de wintersport kwam ik erachter dat ik die bril echt nodig had. Een paar maanden later begon ik nog slechter te zien en bleek mijn sterkte gedaald te zijn naar -1.5 en besloot ik een mooie bril van Ace & Tate te bestellen met de nieuwe sterkte. Afgelopen vrijdag werd mijn nieuwe bril bezorgd en was ik helemaal blij, wat een prachtig montuur!

Diezelfde dag stond ik even op het dakterras van het ziekenhuis en kwam ik erachter dat de sterkte too much was en dat ik met mijn oude bril weer scherp kon zien! Vreemd, maar oke, prima! Toen ik gisterenavond op bezoek was bij mijn ouders werd het helemaal leuk. Ik had even mijn bril afgezet en was vervolgens eventjes in shock. Alles was scherp. ALLES. Dat diabetes invloed heeft op je zicht weet ik. Als je te lang rond blijft lopen met hoge bloedglucosewaarden kan dat resulteren in serieuze complicaties. Maar dat het zo snel zou herstellen bij normale bloedglucosewaarden had ik niet verwacht. Ieder nadeel heeft dus zijn voordeel, vanaf nu heb ik geen bril en/of lenzen meer nodig! 😀

Omdat ik verder moet met mijn leven zal ik ook weer over andere dingen gaan schrijven op mijn blog. Ik ben dan misschien vanaf nu wel een diabetespatiënt, maar ik ben ook nog steeds een meisje met genoeg andere belevenissen en verhalen. Het leven gaat door.

Fijne Koningsdag allemaal en nogmaals super bedankt voor jullie steun! <3