Als ik iets belangrijk vind, is het een goede balans tussen werk en privé. Tijdens mijn studie benoemde ik dat ook al als één van mijn belangrijkste waarden. Werk is voor de ene persoon een noodzakelijk kwaad waarbij je je misschien elke ochtend naar werk sleept en ’s avonds weer opgelucht op de bank ploft; weer een dag voorbij. Terwijl het voor de ander juist voldoening geeft, een gevoel van nuttig te zijn. Je steentje bij kunnen dragen, nodig zijn voor anderen en voor het bedrijf. Het ligt er maar net aan of je een baan hebt die bij je past en of het je gelukkig maakt.
Mijn 32-urige werkweek
Dat ik 32 uur per week ben gaan werken heeft twee redenen. Ten eerste vond ik mijn werk op het moment dat ik die keuze maakte alles behalve leuk. Het voelde als een last. Werk was voor mijn gevoel iets wat mijn leven in de weg stond. Hoe minder ik kon werken, des te beter. De tweede reden had alles te maken met de balans. Ik vond 5 dagen werken tegenover 2 dagen vrij niet prettig. Met een 32-urige werkweek heb je een balans van 4 dagen werken en 3 dagen vrij, een (voor mij) veel prettigere balans. Nu is het wel zo: als je een leuke baan hebt, vliegen die 4 dagen ook zo voorbij en is het zelfs soms verleidelijk om toch weer fulltime te gaan werken.
Opnieuw op zoek naar een goede balans
Met de start van mijn nieuwe functie merkte ik dat ik opnieuw op zoek moest naar een goede balans tussen werk en privé. Het is niet per se zo dat de functie tijdrovender of drukker is, maar zeker in het begin als alles nog nieuw is, vraagt dat meer van je. Waar ik een paar maanden terug ’s avonds na werk thuiskwam en nog veel energie had om bijvoorbeeld aan mijn blog te werken, had ik nu soms het gevoel dat ik niet veel meer wilde en kon dan slapen. Bijkomen, even alles weer laten bezinken. Me-time om weer op te laden. Tegelijkertijd wil ik me voor de volle tweehonderd procent inzetten in mijn nieuwe functie, verwissel ik mijn vrije vrijdagen alsof ze er niet toe doen, met het continu verplaatsen van privé afspraken als gevolg.
De balans tussen werk en privé was langzaam aan het verschuiven en ik realiseerde me dat ik mijn prive-bestaan niet moest vergeten. Op dat moment heb ik een prioriteitenlijstje gemaakt. Wat vind ik belangrijk? Werk? Ja. Buiten werktijd? Nee, tenzij écht nodig. Flexibel omgaan met mijn vrije vrijdagen? Ja, indien nodig. En dan de balans met privé; wat is belangrijk? Familie? Check. Ons nieuwe huis? Check. Mijn blog? Check, zolang er ook nog tijd overblijft voor ontspanning, dan wel.
Werk en privé; stel je eigen grenzen
Ik heb gemerkt dat bewustzijn het belangrijkste is voor het vinden van een goede balans. Realiseer je wat je voelt. Weet wat je wilt. En stel je eigen grenzen en prioriteiten. Hoe lastig dat soms ook is; zeker als je het liefst altijd tweehonderd procent geeft, je kunt niet altijd voor het maximale gaan. Als jij een baas hebt die verwacht dat jij 60 uur per week werkt, terwijl je maar voor 40 uur betaald wordt; bepaal dan voor jezelf wat je daarvan vindt en wat je daaraan kunt doen. Het is aan jou om de juiste balans te vinden. Als ik bijvoorbeeld een dag naar Hamburg moet en van 3 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds in de weer ben voor werk, vind ik dat prima. Maar als ik dan een keer eerder weg moet om welke reden dan ook, doe ik dat ook gewoon (in goed overleg).
Vrij, maar toch bezig met werk
En dan ben je misschien eindelijk weer eens een dag vrij en zit je ongemerkt alsnog continu met werk in je hoofd.. Het loslaten van werk op vakantie en/of op vrije dagen is niet altijd even makkelijk. Wat sowieso helpt is om meerdere dagen achter elkaar vrij te zijn. Als ik bijvoorbeeld één dag vrij ben, vind ik het lastig om echt te ontspannen, terwijl het soms bij 3 of 4 dagen opeens al voelt als een vakantie. Zeker met de officiële vrije dagen van de afgelopen maanden was dat mooi meegenomen! Verder heb ik met mezelf een hele duidelijke afspraak gemaakt door geen werkmail te gebruiken op mijn telefoon; want dan is het einde echt zoek.
Hoe zorg jij voor een goede balans tussen werk en privé?
Helaas op dit moment nog geen werk, (al komt daar snel verandering in) Maar ik kon altijd wel heel goed het werk afsluiten als ik de deur door liep. Daarnaast werkte ik ook altijd 32 uur, nu straks 24 of 32 uur.
Maar denk dat dit ook wel te maken heeft met wat voor werk ik deed, en of ik het leuk vond. Want ja ik heb mijn chef ook wel eens om 1 uur in de nacht een app gestuurd dat ik iets vergeten was… Omdat ik de volgende dag vrij was.
Spannend! Weet je al wat je gaat doen? Succes!
Nee, de bedoeling is weer terug de voeding in. Kwaliteits coördinator hoop ik…
Interessant om te lezen hoe jij dit ervaart!
Mij lijkt het best ingewikkeld. Ik heb het afgelopen jaar fulltime stage gelopen bij een ontzettend leuk bedrijf, maar omdat ik het zo leuk vond nam ik ook veel mee naar huis. Tegen het einde van mijn stage, toen het afgewisseld ging met één dag school merkte ik wel dat dit te veel wordt. Wat jij hier boven beschrijft, die balans, had ik inmiddels voor mijn gevoel ook bijna niet meer. Nu ben ik bijna klaar met mijn opleiding en ben ik heel benieuwd hoe dit straks in zijn werking gaat als ik het ‘grote mensen’ leven in stap.. Ja, maar zoals jij er over na denkt kan dan ook zeker wel een mooie hulp zijn:).
Hi Fleur, fijn dat je het als een mooie hulp ziet! Spannend he om straks aan het ‘grote mensen’ leven te beginnen.. Weet nog goed hoe spannend ik dat vond 😉 Succes, ook met het vinden van de juiste balans. Gaat vast lukken! 🙂
Ik werk in het onderwijs en die balans is ver te zoeken. Een stagebezoek op een vrije dag, ’s avonds nog wat nakijken of een les voorbereiden, telefonisch beschikbaar zijn voor overleg/uitleg, reageren in de whatsappgroep van mijn klas… Ok, ik doe het mezelf aan en het mag best iets minder. Maar aan de andere kant vind ik het zo irritant als mijn werk niet af komt binnen mijn werkdagen.
Ik neem aan dat je dat stagebezoek op je vrije dag wel gewoon kunt compenseren toch? Werken in het onderwijs wordt volgens mij vaak onderschat; zolang je het zelf maar leuk blijft vinden! 🙂
[…] Los van de dingen die ik écht wil doen, ben ik vrij veel tijd kwijt aan ‘niks doen’. En dan niet de in-mijn-ogen goede manier van niks doen: voor je uit staren, wandelen, in het hier en nu zijn, maar meer de verkeerde manier van niks doen: continu social media checken, altijd zorgen dat mijn inbox leeg/up to date is, etc. En dat geeft voldoening; want zo werken onze hersenen nu eenmaal. Maar het zorgt er vooral voor dat je vijf minuten later weer moet kijken. Want het is verslavend en: ‘ojee, als ik maar niks mis’. Weet je nog wat ik een jaar geleden zo mooi zei? […]