Mijn eerste 48 uur met de Freestyle Libre

Mijn eerste 48 uur met de Freestyle Libre

Afgelopen maandag zat ik in tranen aan het bureau van mijn diabetesverpleegkundige en internist. Volgens hun ging het hartstikke goed, maar mijn tranen waren het bewijs dat ik dat niet vond. Zonde vond mijn internist het, zonde dat ik zelf niet kon zien hoe goed ik het deed. Steeds meer besef ik me dat het hebben van diabetes type 1 best zwaar is. Normaal gesproken sta ik daar niet te lang bij stil, maar als ik er dan toch bij stil sta komt het vaak keihard binnen. Waar ben ik nu eigenlijk allemaal mee bezig?

Techniek of verwerking?

Nadat ik mijn hart gelucht had waren er eigenlijk twee vragen. Moeten we aan de slag gaan met het verbeteren van mijn gemoedsrust in de vorm van techniek of in de vorm van een luisterend oor die mij begeleid bij de acceptatie en verwerking? Omdat ik inmiddels heb geleerd hoe ik mezelf uit de put moet houden ben ik van mening dat hulp bij de verwerking niet nodig is. Misschien ooit, maar niet nu. Waar ik op dit moment behoefte aan heb is inzicht. Het gaat prima, maar op een normale dag zie ik eigenlijk maar weinig van wat mijn lichaam daadwerkelijk allemaal doet. Die paar vingerprikjes op een dag geven handvaten, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd. Ik wil weten wat er in de tussentijd gebeurt zodat ik ook begrijp waarom ik me soms wat minder goed voel.

Pomp of continue bloedglucosemeter?

Nadat de keuze was gemaakt voor techniek, waren er weer twee keuzes. Over op een insulinepomp of over op continue glucosemonitoring. Omdat ik de overstap op de pomp nog iets te vroeg vind hebben we besloten om in deze tussenfase aan de slag te gaan met de Freestyle Libre! Deze continue bloedglucosemeter is de laatste tijd veel in het nieuws en er wordt zelfs reclame voor gemaakt in bushokjes (wat ik persoonlijk een beetje misplaatst vind, maar dat terzijde). Op dit moment wordt de meter nog niet vergoed. Gelukkig doen ze bij Zilveren Kruis hard hun best om dat voor elkaar te krijgen. De sensor die je op je arm plaatst kan (in de meeste gevallen) 14 dagen blijven zitten.

Vorig jaar stond ik al eens op het punt om hem te bestellen, maar toen waren er leveringsproblemen waardoor ik nog even wilde wachten. Toen ik maandag hoorde dat anderen de Freestyle Libre binnen no time in huis hadden, was het ook voor mij tijd om hem te bestellen! Goedkoop is het niet. Per sensor betaal je 60 euro…

Binnen twaalf uur was het al zijn geld al waard

Donderdagochtend was het tijd om de grafiek van mijn eerste nacht te bekijken! Het is altijd een raadsel, wat mijn lichaam in de nacht doet. De ene keer ga ik slapen met een waarde van 12 mmol/l en word ik wakker met 4 mmol/l, terwijl ik soms ook ga slapen met 6 mmol/l en wakker word met 8 mmol/l. Er is geen pijl op te trekken. Woensdagnacht ging ik slapen met een nette waarde van 6.0 mmol/l. Toen ik de volgende ochtend de scanner langs mijn arm haalde en op het scherm keek was ik even stil. De gehele nacht heeft mijn waarde rond de 2.2 – 2.5 mmol/l gebalanceerd. Daar schrok ik wel even van.

De reader van de Freestyle Libre

Het lijkt me geen pretje voor je lichaam om de hele nacht extra glucose te moeten afgeven om ervoor te zorgen dat je niet wegzakt. Waar ik normaal gesproken altijd wakker word bij een hypo gebeurde dat nu niet.. De inzichten die de Freestyle Libre biedt zijn nu al zo waardevol! Het kost misschien iedere maand een klein vermogen, maar dat is het waard.

Bloedglucose achtbaan

Normaal gesproken meet ik 5 á 6 keer op een dag. Dat doe ik op de in onderstaande afbeelding rood gemarkeerde momenten. Netjes toch? Mooi in het grijze gebied (4-10 mmol/l) waar ik graag tussen wil blijven. Maar zoals ik al eerder heb gezegd, je weet niet wat er in de tussentijd gebeurt. Nou, dat weet ik nu wel en het is zo verhelderend!

Grafiek met bloedglucose metingen

De nacht was vreemd, 2.2 mmol/l is veel te laag. Na mijn ontbijt kreeg ik een gigantische piek (wat nu ook verklaart waarom ik me in de ochtend vaak zo cranky voel), daar moet ik dus of meer insuline gaan spuiten of anders timen. Maar na de lunch gebeurde iets wat ik helemaal niet begrijp. Mijn koolhydraatratio is 1 op 15. Tijdens de lunch at ik een pistoletje, zo’n 23 koolhydraten. Ik spoot twee eenheden kortwerkende insuline, dat is teveel zou je denken. De grafiek laat zien dat het veel te weinig was. Ook daar weer; Of meer insuline, of anders timen. Omdat ik mij een apenhoedje schrok van mijn hoge waarde besloot ik insuline bij te spuiten (twee eenheden) waardoor ik in een vrije val raakte en tijdens mijn hypo weer ging overcompenseren en weer gigantisch snel steeg.

Zonder een continue bloedglucosemeter had ik niet geweten dat ik in de nacht zo laag zat en na de maaltijden zo hoog. Het is niet alleen fijn om deze informatie te hebben voor het optimaliseren van mijn behandeling, maar ik kan nu ook veel beter mijn gevoel en emoties plaatsen waardoor de ‘last’ die ik ervaar hopelijk ook minder wordt.

Op dit moment draag ik de sensor twee dagen en ik wil nu al niet meer zonder. Over een tijdje zal ik mijn ervaring met de Freestyle Libre delen, dan heb ik vast meer te vertellen! 😉