Links een prachtig klein hotel, voor mij een zwembad met witte stoeltjes langs de rand en rechts rivier de Taag, met daarachter Lissabon. Het uitzicht is geweldig en ik kan er uren naar staren. De boten die voorbij varen, de kleine pluizige wolkjes, in de verte het gebergte waar Sintra ligt en aan de oever de Toren van Belém. Het geluid van het water dat via een klein watervalletje het zwembad bereikt en de zwaluwen die overvliegen en soms een duik nemen. Ik wil hier nooit meer weg.
Klein paradijs
Terwijl ik dit schrijf is het vrijdagochtend. We hebben net genoten van het lekkerste ontbijt op deze wereld en zitten nu op een relaxed ligbed aan het zwembad. Maar helaas vertrekken we over een paar uurtjes naar Nederland en moeten we dit paradijs weer verlaten. Stiekem had ik gehoopt dat ik dankzij deze vakantie weer helemaal ‘zen’ zou worden, maar dat is niet helemaal gelukt. Ik zit er aan te denken om dit paradijs mee te nemen in mijn rugzak, zodat ik er thuis nog wat langer van kan genieten. Mijn hoofd is al weken een enorme warboel, waardoor ik me onrustig en opgejaagd voel. Elke dag dat ik heb mogen genieten van het prachtige uitzicht werd het wel iets rustiger in mijn hoofd, maar helemaal ontspannen? Nee. Maar misschien is dat ook gewoon niet aan mij besteed.
Als ik nu naar rechts kijk zie ik ons Portugese vriendje. Er zijn hier drie hondjes, waarvan er eentje een klein beetje hyperactief en constant op ontdekkingstocht is. De dagen dat we hebben doorgebracht bij het zwembad kwam hij gezellig langs en speelden we wat. Soms als ik hem zie liggen in het gras loop ik er even naartoe, ga ik bij hem zitten en genieten we samen van het uitzicht.
Niet-Bloggen
Het ‘niet bloggen’ heeft me aardig wat rust gegeven. Voordat we naar Lissabon gingen wilde ik eigenlijk nog mijn photo diary van augustus plaatsen en eenmaal in Lissabon kwam ik er pas achter dat ik dat helemaal vergeten was. Het feit dat ik even niet 24/7 bezig ben met mijn blog vind ik enorm fijn. Het bloggen voelt niet als een verplichting, maar je gaat er wel onbewust op een bepaalde manier naar leven. Natuurlijk heb ik tijdens de vakantie wel momenten gehad dat ik een leuk idee had voor een artikel, die ik ook ongetwijfeld wel zal gaan schrijven, maar ik ben niet veel bezig geweest met potentiële artikelen en daar ben ik blij mee.
Ik ben samen met mijn laptop verhuisd naar het gras. Dit is overigens de allereerste keer dat ik mijn laptop gebruik deze vakantie. Het voelt nog een beetje onwennig. De mieren lopen over mijn voeten heen en dat is prima. Zolang ze niet bijten is er niks aan de hand. Stiekem wil ik nog even in de zon liggen, bruin worden en zwemmen, maar dat betekent wel dat ik straks weer moet douchen en de hele reutemeteut zodat ik met een fris gevoel het vliegtuig in kan stappen. Ik twijfel en dat zal ik het komende halfuur misschien nog wel blijven doen. Volgens mij is dat één van mijn grootste valkuilen, die eeuwige twijfel. Wel, niet? Misschien toch? Of nee, wel?
Gelukkig hoef ik niet te twijfelen over het feit dat ik nu mijn laptopje weer dicht ga doen en nog even ga genieten van de laatste paar uurtjes in Lissabon. Tot snel! 🙂
Mooi geschreven! Volgens mij ben je inmiddels alweer onderweg naar huis, dus welkom thuis als je dit leest 🙂 Ik hoop dat het je lukt om een beetje rust mee te nemen van daar naar hier. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt!
Dankjewel Linda, lief!
Leuk geschreven! Soms is even niet bloggen ontzettend fijn. Zo te lezen heb je in ieder geval een heerlijke vakantie achter de rug, ondanks dat je niet helemaal tot rust bent gekomen.
Dat zeker! Dankjewel! 🙂
Die twijfel voor zwemmen is erg herkenbaar haha. Ik wil altijd wel zwemmen maar niet al het gedoe na het zwemmen :p. Leuk blogje. Ik probeer ook wat minder te stressen om mijn blog, maar momenteel stress ik helaas overal over.
Naww how come! 🙁 Hoop dat je snel wat minder stress hebt! x!
Wat een fijn geschreven artikel! Ik snap helemaal dat je zegt dat bloggen niet als een verplichting voelt maar dat je er wel een soort van naar gaat leven!
Welkom terug thuis! 🙂 vervelend, al die drukte in je hoofd en vaak ook erg vermoeiend… Hoe gaat het nu met je?
De vakantie heeft me veel goed gedaan en gelukkig zorgen de vrije dagen die ik nu nog heb ook weer voor iets extra rust. Lief dat je het vraagt!