Het is een kunst waar vooral veel vrouwen erg bedreven in zijn; Het ingewikkeld maken van hele eenvoudige keuzes. Het gaat om kleine dingetjes; Wat ga ik vanavond eten, ga ik voor gezond of bestel ik een pizza? Wat doe ik vandaag aan, dat leuke jurkje of mijn vertrouwde spijkerbroek? Wat zal ik kopen voor haar verjaardag, een cadeaubon of toch gewoon een leuk cadeautje? Onbewust nemen al die keuzes, hoe klein ze ook zijn, enorm veel tijd in beslag maar gebruiken ze ook nog eens hartstikke veel energie. Zeker als je de keuzes veel groter en ingewikkelder maakt dan dat ze eigenlijk zijn.
Hoe fijn zou het zijn als je iets minder perfectionistisch bent en een knoop door kan hakken zonder dat eeuwige tobben? Geef mij een menukaart en de stress slaat gelijk toe. Bij restaurants waar ik regelmatig kom is het makkelijk. Bij het pannenkoekenhuisje is het de kipsate, bij ons favoriete lunchtentje in Rotterdam is het de club sandwich en bij ons nieuwe lunchtentje in Capelle is het meestal een broodje carpaccio of een panini kaas/salami. Daar weet ik inmiddels wat ik ervan kan verwachten en is de keuze daarom snel gemaakt. Maar zet mij in een nieuw restaurant met een onbekende menukaart en mijn hersenen draaien gelijk overuren, zeker in het buitenland. Zal ik dit nemen? Of toch dat? Oeh, dat is ook wel lekker. Maar wat nou als? Straks dan bestel ik dit en heb ik opeens zin in dat. Brrr. Zoveel drukte in dat koppie om niks.
“Ik denk dat we er wat lichter in moeten gaan staan als we een keuze moeten maken. Niet zo perfectionistisch zijn: vaak staat er niet eens zo veel op het spel en kunnen we net zo goed een muntje opgooien. En als je achteraf toch spijt hebt van je keuze, probeer dan mededogen met jezelf te hebben.” – Filosoof Joel Anderson
Prachtige uitspraak! Met dit in gedachten wordt het maken van keuzes gelijk zoveel lichter en eenvoudiger! Waarop mijn vader terecht zei: “Mwah. Niet zo perfectionistisch: ja! Muntje: wat te kort door de bocht (toch wel even nadenken).” En daar had mijn vader een goed punt, want in sommige gevallen in het inderdaad niet verstandig om enkel een muntje op te gooien. Dat is helemaal afhankelijk van de soort keuze en de consequenties die daaraan verbonden zijn. Zo is het bijvoorbeeld bij het kopen van een auto wel zo verstandig om daar een paar nachtjes over te slapen.. 😉 Maar of een keuze nu groot of klein is, in beide gevallen geldt dat we iets liever voor onszelf kunnen zijn.
Zet het ‘goed’ en ‘fout’ uit je hoofd en zie het als een ervaring waar je van leert. Bij een ‘goede’ keuze is het alleen maar mooi en bij een ‘foute’ keuze is het niet fout, maar is het slechts een leermoment waar je de rest van je leven profijt van hebt.
Zo heb ik bijvoorbeeld een weloverwogen studiekeuze gemaakt, ben ik één keer geswitcht van opleiding en ging ik na het behalen van mijn diploma gelijk aan de slag als visual designer. Daar had ik tenslotte voor gestudeerd, dus dat moest ik nu gaan doen en vooral ook erg leuk vinden. Maar wat nu als ik het helemaal niet meer leuk vond? Had ik dan toch de verkeerde keuze gemaakt? Tijdens mijn hele quarterlifecrisis verhaal kwam ik erachter dat het helemaal niet erg is om je keuzes te herzien. Ja, ik had ervoor gestudeerd, maar moest ik daarom maar vasthouden aan iets wat ik eigenlijk niet meer zo leuk vond? Nee, natuurlijk niet! Je hebt nog een heel leven voor je.
Je kan op elke moment weer een nieuwe keuze maken.
Heel herkenbaar dit! Ik noem dit keuzestress en ik heb het heel regelmatig. Als er te veel keus is en er is tijdsdruk dan ga ik helemaa in de stess, ook als het totaal onbelangrijk is.
Zoals de wijze mannen van de band Led Zeppelin in het nummer Stairway to heaven al zongen… There are two path’s you can go by, but in the long run, there’s still time to change the road you’re on. Moest hier gelijk aan denken.
Die uitspraak van de filosoof, volledig waar! En je hebt echt wel gelijk eigenlijk, ik dacht steeds dat ik dat perfectionisme in me aan het verliezen was, maar het overheerst mijn leven (nog steeds).
Heel mooi stukje en helemaal mee eens. Ik ben ook die eeuwige perfectionist en maak me veel te druk om dingen. Het stukje over de menukaart is ook heel herkenbaar en hetzelfde had ik met kleding. Zal ik het shirtje in die kleur nemen of in die kleur??? Inmiddels kies ik een van de eerste gerechten die me opvallen van de kaart (vaak heb ik daar het meeste zin in) en leg ik daarna de kaart weg. Bij kleding kies ik op gevoel en probeer ik te bedenken welke combinaties ik er allemaal mee kan maken. Het scheelt me tegenwoordig een hoop keuzestress, want zoals je zegt we maken het ons allemaal veel te moeilijk.
Om een of andere reden ben ik tegenwoordig zoveel makkelijker geworden in het maken van keuzes. Soms is het ook een kwestie van doen. Hoe vaker je iets doet, hoe makkelijker het wordt. Het maakt het leven echt een stuk fijner als je die keuzestress niet meer hebt 🙂
Hmm di is eigenlijk wel heel erg herkenbaar, ik laat eerlijk gezegd tegenwoordig snel de keuzes door andere maken (A)
[…] is vaak de keuze tussen vertrouwd en nieuw. Het maken van keuzes is niet mijn sterkste punt, daar heb ik het eerder al eens over gehad. Als je start aan een nieuwe baan zul je je misschien […]
[…] schreef een mooie en interessante blogpost over het ingewikkeld maken van eenvoudige keuzes, iets waar ik me zeker weten ook vaak schuldig aan maak. Ik ben vaak genoeg degene die als laatste […]