Leven in een wereld met corona: het nieuwe normaal

Het is een vreemde wereld waar we opeens in leven. Sommige mensen vergelijken het met de oorlogsperiode. Dat vind ik zelf een beetje overdreven. Maar dat betekent niet dat dit, de fase waar wij op dit moment in zitten, niet zwaar en lastig is. Vooral op emotioneel gebied. Van de ene op de andere dag gingen we van een ‘eenvoudige wereld’ waarin we elkaar nog konden knuffelen en een stuk vrijer waren dan nu, naar een wereld waarin fysieke afstand de norm is en eenzaamheid een steeds serieuzer probleem is en wordt.

We zitten in een rollercoaster maar leven tegelijkertijd in een situatie waarin alles stil lijkt te staan. Het is snel en onverwachts. Maar ook langzaam en saai. Het is een gekke wereld en net zoals dat iedereen anders is, beleven we dit ook allemaal op onze eigen manier. Zo probeer ik zelf steeds meer afstand te nemen van het naar elkaar kijken, wijzen, oordelen en lekker overal een mening over hebben, en meer mijn eigen koers te varen. En ja, er zijn vast ook mensen die daar dan weer een mening over hebben, maar dat is dan maar zo. Het is voor iedereen lastig.

Zo’n mondkapje went best snel

Hoewel ze nog niet door iedereen omarmd en geaccepteerd worden, ga ik zelf de deur niet meer uit zonder een mondkapje. Het duurde even voordat het ‘normaal’ voelde. Inmiddels weet ik niet meer beter. En nu ik een aantal ‘leuke’ mondkapjes heb gekocht, voelt het zelfs een beetje alsof het mondkapje onderdeel is van mijn outfit! 😉 Ik wilde graag een rode, dat is nu eenmaal mijn favoriete kleur, en kocht daarom een mooie bij ShiroCreations via Etsy. Inmiddels heb ik daar ook een zwarte variant van en zijn dit eigenlijk mijn go-to mondkapjes. Het fijne eraan is dat ze een ijzerdraadje hebben rondom de neus, waardoor ze goed blijven zitten. Communiceren vind ik soms nog lastig. Ongemerkt deed ik toch meer aan liplezen dan gedacht, en voelt het soms alsof ik moet schreeuwen om mijzelf verstaanbaar te maken. Daarom kocht ik ook een ander mondkapje, met panda’s (zo cute), waarvan de stof iets dunner is. Daardoor gaat communiceren iets makkelijker.

De voor- en nadelen van thuiswerken

Wat betreft de hoeveelheid prikkels is mijn leven er sinds Corona ‘op vooruitgegaan’. Ik heb altijd vrij veel moeite gehad met de hoeveelheid prikkels die ik dagelijks te verduren kreeg in de zogenaamde kantoortuinen: veel mensen, achtergrondgeluiden en veel afleiding. Zo nu en dan een dag thuis werken was voor mij altijd een ‘must’ en een moment om gefocust te kunnen werken en opladen.

Dat het thuiswerken nu het nieuwe normaal is, vind ik prettig, ondanks dat ik het sociale aspect van mensen om mij heen wel mis. De observaties en glimlachjes in de metro in de ochtend. Bijkletsen met collega’s onder het genot van een kopje koffie. Dat zijn de aspecten die ik mis. Het voordeel is dat je zelf een invulling kunt geven aan ‘thuis’ en aan de manier waarop je de balans tussen werk en privé verdeelt. Het bewaren van deze balans is wel iets waar ik, zeker de laatste tijd, moeite mee heb. Gelukkig ben ik mij daarvan bewust en probeer ik dat te verbeteren. Het thuiswerken brengt ook ‘grappige’ momenten met zich mee! Zo hebben mijn collega’s mij inmiddels al meerdere keren zonder make-up gezien als gevolg van een onverwachte meeting, wat toch even wennen was; en blijkt dat ik niet de enige ben die soms in een badjas werkt nu het iets kouder begint te worden. Haha!

Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor jou, een friendly reminder: You’re doing really well given the circumstances. Wees verstandig. Wees voorzichtig. Wees lief voor jezelf én anderen. Volg je hart. En houd vol. Ook hier komt weer een eind aan.

Credits artwork: Worry Lines