Ongeveer anderhalve maand geleden heeft er een interessante verandering in mijn leefstijl plaatsgevonden, waarvan de effecten terug te zien zijn in mijn koopgedrag en eetpatroon. Zo koop ik niet langer producten die dierlijke ingrediënten bevatten en eet ik als gevolg hiervan ook een stuk minder dierlijk. De aanstichter van deze verandering is Kip Andersen geweest. Of anders gezegd: de documentaires die door hem zijn gemaakt.
Lees meerHet zit er weer op. Gelukkig. Maandenlang zag ik er tegenop. En ik wist dat het moment ging komen. Het moment van de grote spiraaltjeswissel. Normaal gesproken als ik ergens tegenop zie, dan kan ik dat redelijk goed naast mij neerleggen. In dit geval vond ik dat lastig. Oktober stond gemarkeerd in mijn agenda. Dan zou mijn spiraaltje er na vijf jaar uitgehaald moeten worden, en vervangen worden door dezelfde vorm of een andere vorm van anticonceptie. En als ik heel eerlijk ben, dan vind ik het heel erg lastig om hierover te schrijven wat mij niet heel vaak overkomt. De afgelopen maanden vind ik het sowieso allemaal even lastig door van alles wat er speelt, maar het verwisselen van mijn spiraaltje heeft mij emotioneel gezien echt een beetje in de greep gehad.
Lees meerDat dit jaar anders loopt dan verwacht, moge inmiddels duidelijk zijn. De afgelopen maanden zijn, als gevolg van verschillende redenen, erg challenging geweest. En dan is dat nog zachtjes uitgedrukt. Over het algemeen ging het prima en voelde ik mij behoorlijk wendbaar. Maar dat ging wel met ups en downs. Elke paar goede dagen werden gevolgd door 1 à 2 dagen waarop ik er even helemaal doorheen zat en moeite had om overeind te blijven staan; zeker op het moment dat het voelt alsof alles mis lijkt te gaan.
Lees meer“Dit jaar ga ik beter voor mezelf zorgen, in de breedste zin van het woord. Meer sporten, langer slapen, gezonder eten en niet meer terugvallen in mijn slechte gewoontes van het verleden.” – Het klonk zo mooi, maar jeetje wat is dat lastig… Nu we een paar dagen geleden aanbeland zijn in de maand maart, kan ik zeggen dat de eerste twee maanden van dit jaar niet de makkelijkste waren. Professioneel gezien speelt / speelde er het een en ander, en ook op persoonlijk vlak mag het allemaal wel iets makkelijker. Uiteindelijk komt het allemaal wel goed, maar emotioneel gezien ben ik de balans een beetje kwijtgeraakt.
Lees meerTijd voor een korte pauze. Ik pak wat te drinken, plof op de bank en tover mijn telefoon tevoorschijn. Even kijken of er nog wat gebeurd is op deze wereld. Ik open Twitter, Instagram, reageer op een aantal chats, neem een kijkje op LinkedIn, doe een Spaanse les (met Duolingo), kijk nog een aantal stories op Instagram, scroll door mijn foto’s van de afgelopen maand en open Twitter nog een keer. Als ik weer op de klok kijk blijkt dat mijn korte pauze van tien minuten ruim een uur in beslag heeft genomen. Argh! Ik voel mij nutteloos; waarom gebeurt dit toch elke keer?
Lees meerBen ik weer hoor! Terug uit het mooie Kroatië, met een artikel over een aantal inzichten van de afgelopen paar dagen. Na zo’n tien dagen vakantie word je namelijk aan het denken gezet en als je ook nog eens de laatste week van je vakantie uitgeschakeld op bed ligt, dan al helemaal. Net zoals tijdens veel andere vakanties ben ik ook deze keer weer ziek geworden. Het is een terugkerend dingetje; de ene keer is het tijdens de eerste dagen van de vakantie, de andere keer is het juist tijdens de laatste dagen van de vakantie en nu blijkt dat dus niet alleen een terugkerend dingetje voor mij alleen te zijn, maar gewoon een echt bestaand ding: vrijetijdsziekte. En sinds ik daar over heb gelezen, vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Of het is gewoon toeval, dat kan ook nog steeds.
Het is ochtend, en terwijl ik met een kopje koffie op de bank zit lees ik het laatste nieuws. Al snel valt mijn oog op een artikel over perfectionisme en hoe je daar met drie tips eenvoudig vanaf kunt komen. Als ik de tips moet geloven, zet je perfectionisme aan de kant door niet meer voor de volle 100% te gaan, maar tevreden te zijn met 80% of 90% en het dan maar ‘gewoon’ te laten voor wat het is. Die 80% is namelijk voor iemand anders waarschijnlijk 200%. Op zich een interessante gedachte om perfectionisme voor jezelf een beetje te relativeren en om in sommige situaties toe te passen, maar van het idee om dan altijd maar alles op 80% te doen, krijg ik de kriebels.
Of ik paracetamol bij me heb? Natuurlijk! Water? Altijd in mijn rugtas. Of ik een pen voor je heb? Ja! Wil je een blauwe of een zwarte? Geef mij een tas; dan zorg ik ervoor dat die vol komt te zitten met ALLES wat je mogelijk nodig denkt te hebben. En hoe groter de tas, hoe meer spullen ik met mij meezeul. Waarom? Tsja, zul je net zien dat je in een situatie terecht komt waarin je net ‘dat ene’ nodig hebt en je dat net op dat moment niet bij je hebt. Je kunt maar beter op alles voorbereid zijn.
“Ben je blij nu je gestopt bent met de roaccutane behandeling? Is je huid nog steeds zuiver, of komt de acne gelijk weer terug? Zou je het nog een keer doen, als je dezelfde keuze nog een keer moest maken?” Zes maanden geleden stopte ik met mijn roaccutane behandeling. De laatste tijd heb ik naar aanleiding van mijn artikelen over de kuur veel verschillende vragen ontvangen over het resultaat, en dan vooral met de vraag of dat resultaat blijvend is. Tijd voor een update!
Het is dat vervelende stemmetje in je hoofd; wat zou die persoon over mij denken als ik dat doe? Vinden anderen mij nog wel leuk als ik deze keuze maak? Vinden ze mij misschien aardiger als ik dit doe? Langzaamaan kan het gebeuren dat je je leven gaat leiden op basis van wat jij denkt dat andere mensen van je vinden, of hoe ze over je denken. Stom; want het is jouw leven, met jouw eigen keuzes.
Pagina 1 van 11