Slechte gewoontes; we hebben ze allemaal. Ondanks dat we onszelf bewust zijn van onze slechte gewoontes is het meestal niet makkelijk om er vanaf te komen. Of het nu gaat om het roken van een aantal sigaretten per dag, het in een verkeerde houding zitten of het continu uitstellen van die hele belangrijke opdracht die je eigenlijk nog moet uitvoeren; we vallen vaak weer terug in ons oude patroon, ondanks dat we wel de wil en motivatie hebben om te veranderen.
Warme zomerse dagen; wat mij betreft de lastigste dagen om een leuke outfit samen te stellen. Onderweg naar werk is het nog frisjes, op werk net zo koud als in een vrieskist en zodra je een stap buiten de deur zet, smelt je weg waar je bijstaat. Wat doe je aan op zo’n warme dag? Je wilt het niet koud hebben, maar eigenlijk ook niet warm. En omdat je er op je werk ook nog een beetje representatief uit wilt zien, maakt dat het er ook niet makkelijker op.
Onze dagen worden steeds meer en meer opgeslokt door beeldschermen. Of we nu naar een serie kijken, een spelletje spelen, al onze social kanalen bijlezen en vervolgens nog een uur inspiratie verzamelen op Pinterest. Het is veel. Te veel. En waar de één daar geen enkel probleem mee heeft en de hele dag naar een scherm kan staren, bereik ik mijn beeldscherm/internet max in mijn vrije tijd steeds sneller. Soms verlang ik naar vroeger; de tijd waarin we nog een nokia 3310 hadden en moesten inbellen voor een internet verbinding. Weet je nog hoe dat klonk?
Als avondmens heb ik geen al te beste relatie met mijn wekker. In de loop der jaren heb ik mijzelf aangeleerd om mijn wekker in mijn slaap uit te zetten. Best een hele prestatie, toch? Hoe vaak ik ook snooze of hoeveel verschillende wekkers ik ook zet; ik krijg het voor elkaar om gewoon weer in slaap te vallen. Gelukkig heb ik een lieve vriend die dan vanuit de woonkamer nog even fungeert als wekker en roept dat ik er nu écht uit moet komen. Ik heb al vanalles geprobeerd, van een wake up light zodat je op een natuurlijke manier wakker wordt, tot aan het buiten de kamer leggen van mijn telefoon. Maar zelfs met mijn telefoon in de woonkamer krijg ik mijn wekker half slaapwandelend uit. Tijd om weer eens iets nieuws te proberen dus! Als licht, geluid en beweging niet helpt, dan moeten we het maar eens op een andere manier proberen: met geur.
Als ik iets belangrijk vind, is het een goede balans tussen werk en privé. Tijdens mijn studie benoemde ik dat ook al als één van mijn belangrijkste waarden. Werk is voor de ene persoon een noodzakelijk kwaad waarbij je je misschien elke ochtend naar werk sleept en ’s avonds weer opgelucht op de bank ploft; weer een dag voorbij. Terwijl het voor de ander juist voldoening geeft, een gevoel van nuttig te zijn. Je steentje bij kunnen dragen, nodig zijn voor anderen en voor het bedrijf. Het ligt er maar net aan of je een baan hebt die bij je past en of het je gelukkig maakt.
Het is een veelgehoorde uitspraak; een beter milieu begint bij jezelf. Ondanks dat ik weet dat het niet al te best gaat met de aarde, doe ik er te weinig aan om daar verandering in te brengen. Want wat maakt het nu uit als ik mijn steentje bijdraag aan een beter milieu? Dan hebben we nog steeds 7,347 miljard andere mensen die dat misschien niet doen.. Stomme manier van denken, dat weet ik. Want misschien dat je niet in je eentje de aarde kunt redden; maar je wel een verschil kunt maken.
Op sommige verjaardagen en feestjes is het vaste kost: waar de één betrokken reageert en een gesprek gaande houdt, kan een ander zomaar ineens het gesprek kapen en het alleen nog maar over zichzelf hebben. Het is één van mijn grootste ergernissen, terwijl ik mijzelf er ook regelmatig schuldig aan maak. Het schijnt dat we van nature graag over onszelf of over een ander vertellen. Zolang we zelf maar aan het woord zijn. In een goed gesprek deel je eigen ervaringen en meningen, maar luister je ook naar de ander. Daardoor kun je op een betrokken manier reageren en het gesprek gaande houden. In een minder goed gesprek is voornamelijk één iemand aan het woord, waarna het gesprek stilvalt. Als een gesprek steeds ‘overgenomen’ wordt gaat het al snel als eenrichtingsverkeer voelen en verliest de ander zijn interesse en wil om te delen.
Het begon jaren geleden met één doosje; maar tot een week geleden lag het verspreid door het hele huis. In laatjes, hoekjes en niet meer één doos, maar in meerdere dozen. Herinneringen van vroeger in de vorm van analoge foto’s, entreekaartjes, dia’s en kaarten met mooie boodschappen. Op zijn tijd ben ik zo’n sentimentele muts die een doosje tevoorschijn haalt en vervolgens de tijd vergeet. Dan kijk ik naar foto’s van vroeger, lees ik kaarten terug en barst ik zo nu en dan in huilen uit bij het besef dat sommige mensen er niet meer zijn. Naast dat kleine stukje verdriet brengt het ook heel veel geluk met zich mee en laat het oude herinneringen weer herleven.
Niet meer elke vier weken een verplichte zwangerschapstest, continu in de weer met mijn lippenbalsempje en kapotte handen. Finally! Zo’n drie weken geleden ben ik van de één op de andere dag gestopt met mijn roaccutane behandeling. Het zat er voor mezelf al wel een beetje aan te komen en als het aan de dermatoloog had gelegen waren we misschien een paar maanden eerder al gestopt. Toch was het alles behalve mijn plan om voortijdig te stoppen met de behandeling en dat bleek ook wel tijdens de gesprekken met mijn dermatoloog…
We geven elkaar een hand. Hij stelt zich netjes voor en ik volg zijn voorbeeld. Dankzij een verandering in de pensioenregeling wordt er aangeraden om zelf een pensioenpotje te beginnen. Omdat pensioenen voor veel mensen een ingewikkeld iets is, hebben we de mogelijkheid gekregen om individueel vragen te stellen aan een pensioenadviseur, zodat we de juiste keuzes maken. Fijn, want mijn kennis over pensioenen gaat niet heel ver. Terwijl hij langzaam door zijn koffie roert vertelt hij het één en ander over pensioenen.