Mijn ervaring met de Freestyle Libre (met video)

Slechts een aantal uur nadat de eerste Libre sensor op mijn arm geplaatst was wist ik al dat ik nooit meer anders zou willen. Dat was toen natuurlijk een beetje kort door de bocht, maar inmiddels zes weken verder durf ik nog steeds dezelfde uitspraak te doen. De Freestyle Libre heeft alleen maar voordelen en ik raad het iedereen met diabetes type 1, die het zich kan en wil veroorloven, van harte aan. De overstap naar de Freestyle Libre heeft mijn leven, wat betreft het hebben van diabetes type 1, op een hele positieve manier veranderd.

Mijn ervaring met de Freestyle Libre

Nu ik de sensor en de reader van Abbott zo’n zes weken gebruik en in het dagelijks leven van alles heb meegemaakt wil ik graag, zoals beloofd, mijn ervaring met de Freestyle Libre delen. De afgelopen tijd heb ik gemerkt dat er veel praktische vragen zijn over de Libre. Deze vragen beantwoord ik natuurlijk graag! Mocht ik iets vergeten of ergens niet op ingaan waar je wel erg benieuwd naar bent, laat het dan vooral weten!

Wat is het verschil tussen de vingerprik en de Freestyle Libre?

Voorheen prikte ik ongeveer zeven keer per dag in mijn vinger. Met slechts een klein druppeltje bloed werd vervolgens mijn actuele bloedglucosewaarde vastgesteld door een bloedglucosemeter. Het ‘probleem’ daarvan is dat je niet heel veel meer weet dan alleen die actuele waarde. Je weet niet of je stijgt of daalt en ook niet wat het verloop van deze stijging of daling is. Je kunt er dus niet zoveel mee. Vorig jaar schreef ik een artikel over een geblindeerde auto, een prachtige vergelijking van dokter Henk Veeze van Diabeter. Door over te stappen op de Freestyle Libre zijn er nieuwe ramen in mijn auto gezet. Geen geblindeerde ramen meer, maar ramen van helder glas.

De Freestyle Libre bestaat uit een sensor en een reader. De sensor, ongeveer ter grootte van een twee euromunt, schiet je in de achterkant van je bovenarm op de plek waar het meeste vet zit. Door middel van het klein naaldje in de sensor wordt je bloedglucose continu gemeten. De sensor slaat gedurende acht uur je bloedglucosewaarden op. Als je de reader langs de sensor haalt (zie het als contactloos betalen), krijg je op de reader een prachtige grafiek te zien met het verloop van de afgelopen acht uur, je actuele bloedglucosewaarde én de trend (stijging of daling) die er op dat moment is.

Doet het plaatsen en dragen van de Freestyle Libre pijn?

Soms. Over het algemeen doet de sensor geen pijn. Tijdens het plaatsen kan het soms een beetje gevoelig zijn. Met een handige applicator (en goede instructies) schiet de sensor in de achterkant van je bovenarm. Gelukkig gaat dit zo snel dat het voorbij is voordat je het doorhebt. Als je tijdens het aanbrengen van de sensor net even een klein spiertje raakt, kan het een uurtje gevoelig zijn. Dat trekt vanzelf weg. In onderstaande video is te zien hoe mijn vriend de sensor aanbrengt op mijn arm. Je kunt het natuurlijk ook zelf doen, maar persoonlijk vind ik het makkelijker als mijn vriend hierbij helpt.

Bij mijn eerste sensor heb ik qua pijn nergens last van gehad. Bij mijn tweede sensor voelde ik het naaldje de eerste twee dagen een beetje zitten. Dit deed geen pijn, maar erg prettig was het niet. Bij mijn derde sensor begon ik te vergeten dat ik een sensor op mijn arm had.. Daardoor werd ik iets ‘roekelozer’ en kwam de sensor soms langs een deurpost of bleef deze tijdens het omkleden aan mijn kleding hangen. Als gevolg daarvan begon ik het naaldje steeds iets beter te voelen. Het hangt er helemaal vanaf of de sensor op de juiste plek zit (soms heb je nu eenmaal pech), of je veel vet op je armen hebt en hoe je ermee omgaat.

Is zo’n sensor permanent?

Nee, was het maar zo’n feest! Het zou geweldig zijn als ze zo’n sensor gewoon permanent onder je huid kunnen plaatsen, toch? De sensor kan 14 dagen gebruikt worden. Na deze 14 dagen geeft de reader een melding dat de sensor vervangen moet worden. Hij is dan niet meer bruikbaar. Op de laatste dag word je er zelfs elk uur aan herinnerd dat de sensor bijna aan vervanging toe is. Vervolgens verwijder je de sensor en breng je weer een nieuwe aan!

Blijft de sensor goed zitten?

Ja! Maar uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het is hierbij vooral belangrijk is dat je er zelf niet te veel mee bezig bent. Bij mijn eerste sensor was ik natuurlijk doodsbang dat deze na een aantal dagen al los zou laten. Hierdoor was ik erg voorzichtig en deed ik bijvoorbeeld een plastic zakje om mijn arm tijdens het douchen. Na een week leek de sensor er bijna af te vallen. Toen wist ik nog niet dat het volledige oppervlakte van de sensor op je huid geplakt zit en niet alleen de buitenste rand. Uiteindelijk heeft hij de 14 dagen gewoon gehaald!

Bij mijn tweede sensor besloot ik iets minder voorzichtig te doen. Dat bleek ook gewoon te kunnen, na 14 dagen zat de sensor nog steeds heel erg goed vast en dat terwijl ik er dagelijks mee onder de douche heb gestaan, super fijn! Bij mijn derde sensor heb ik wel op de negende dag een stukje tape moeten gebruiken omdat ik, zoals eerder gezegd, iets te veel aan het stuntelen was waardoor de sensor aan één kant een beetje los begon te raken.

Nu moet ik er wel bij vermelden dat mijn huid door het gebruik van Roaccutane een stuk droger is geworden en de sensor daardoor nu misschien ook beter blijft zitten. Het is helemaal afhankelijk van je huidtype, talgproductie, haargroei en sport-activiteiten. Als mijn sensor een beetje los zit gebruik ik gewoon een stukje tape. Als je sensor structureel te snel losgaat schijnt Skin Tac erg goed te helpen. Met dit doekje breng je een extra klevend laagje aan op je huid waardoor de sensor beter blijft zitten.

Hoe vaak scan je op een dag?

Best wel vaak! Stiekem had ik verwacht dat ik minder zou scannen in verhouding tot de zeven vingerprikjes die ik voorheen deed. Maar gek genoeg scan ik nu veel vaker… Voor de duidelijkheid; Met scannen bedoel ik het meten van mijn bloedglucose door de reader langs mijn sensor te halen. Mijn gemiddelde aantal scans per dag over de afgelopen zes weken is 18 keer. Je zou dan misschien denken dat ik juist meer bezig ben met het hebben van diabetes type 1, maar dat is zeker niet het geval. Bij een bloedglucosewaarde als resultaat van een vingerprik moest ik nadenken. Wat heb ik ook alweer gegeten, hoeveel insuline had ik ook alweer gespoten? Hoelang is het ook alweer geleden? Als het dan nu 6.0 mmol/l is, dan is het over een halfuur waarschijnlijk 8.0 mmol/l etc.

Al die vragen heb ik nog steeds, maar in veel mindere mate! Nu pak ik mijn reader, haal ik hem langs mijn sensor en weet ik vaak een kwartier later niet eens meer precies wat het resultaat was. Het gaat negen van de tien keer op de automatische piloot. Gaat het goed? *Scant* Ja. Ok. Verder waar ik mee bezig was. Doordat je het verloop van acht uur ziet heb je meer grip, maar ook veel meer rust omdat je weet waar je (ongeveer) naartoe gaat.

Wat is het grootste voordeel van de Freestyle Libre?

Het zijn er zoveel…! Ik vind het erg fijn dat ik niet meer hoef te stuntelen met die prikpen, bloedglucosemeter en teststrips. Als ik nu een belangrijke meeting heb op werk stop ik mijn reader in mijn broekzak en meet ik soms nog even onderweg naar de meeting. Ook in de auto heb ik de reader altijd binnen handbereik. Met de Freestyle Libre kan je prima rijden én je bloedglucose meten. Toch denk ik dat het grootste voordeel is dat je kunt zien of je bloedglucose stijgende of dalende is. Daardoor ben ik achter het stuur nooit meer onzeker over een eventuele hypo en kan ik veel beter inspelen op potentiële hypo’s en hypers.

Heb je je bloedglucose nu beter onder controle?

Ja en nee. Voor mijn gevoel heb ik het beter onder controle. Ik zie wat er gebeurt en kan daardoor veel beter anticiperen. Zo kwam ik er al vrij snel achter dat mijn bloedglucose in de nachten erg laag was, waardoor ik ook gelijk mijn perfecte HbA1c (gemiddelde bloedglucose van de afgelopen twee à drie maanden) kon verklaren. Je kunt je voorstellen dat als je elke nacht gedurende acht uur rond de 2.0 mmol/l zit en overdag gemiddeld rond de 10-12 mmol/l, je nog steeds een mooi HbA1c hebt. Zo zie je maar weer, het HbA1c is een gemiddelde en zegt eigenlijk niet zoveel over de bloedglucosewaarden zelf.

Dankzij de informatie over mijn lagere waarden heb ik ervoor kunnen zorgen dat ik ’s nachts niet meer zo laag zit. Dit is slechts één van de voorbeelden. Over het algemeen heb ik mijn bloedglucosewaarden beter onder controle, maar het blijft natuurlijk verdomd lastig. Daarom heb ik nog steeds uitschieters en zit ik zelden een hele dag binnen de gewenste waarden. Maar in tegenstelling tot de waarden die je van een normale bloedglucosemeter krijgt, kan je door het gebruik van de Freestyle Libre veel meer leren.

Hoeveel kost de Freestyle Libre?

De kosten voor de Freestyle Libre liggen aardig hoog. Voor een startpakket met een reader en twee sensoren betaal je 170 euro. Als je een losse sensor koopt betaal je 60 euro. Omdat de sensor 14 dagen meegaat zit je dus al snel op 120 euro per maand. Dat is best een dure grap, maar doordat ik er veel rust voor terugkrijg vind ik het elke euro waard!

Wordt de Libre vergoed door de zorgverzekeraar?

Deels, afhankelijk van de zorgverzekeraar waar je verzekerd bent. Op dit moment loopt er een studie naar de betrouwbaarheid van de Freestyle Libre en wordt er in verzekeringenland hard gewerkt om de Freestyle Libre te vergoeden. Om deel te nemen aan de studie moet je voldoen aan een aantal voorwaarden, die te vinden zijn op de website van het FreeStyle Libre Register. Vorige maand ben ik door Diabeter aangemeld voor de studie en betaalt mijn zorgverzekeraar de helft van de kosten.

Heeft de Freestyle Libre echt geen nadelen?

Nee! Afgezien van de hoge kosten heeft de Freestyle Libre, naar mijn mening, geen nadelen. Het is fijner dan een normale bloedglucosemeter en het doet precies wat het beloofd!

Minpunten dan misschien?

Natuurlijk, niets is perfect. Ook de Freestyle Libre niet. Het gebruik van de Freestyle Libre is in elk opzicht beter en fijner dan het meten van mijn bloedglucose aan de hand van een vingerprik. Om die reden spreek ik liever over minpunten dan over nadelen. In sommige gevallen, waarom weet ik niet, geeft de reader aan dat hij even niet kan meten en dat je het tien minuten later nog eens moet proberen. In de afgelopen zes weken is dat zo’n vier keer gebeurd. Opzich geen probleem, maar als je het gevoel hebt dat je een hypo hebt, wil je dat graag bevestigen. Je hebt dan geen zin om tien minuten te wachten..

Wat ik ook ‘jammer’ vind, is dat de sensor een geheugen heeft van acht uur. Doordeweeks is dat geen probleem, dan mag ik van geluk spreken als ik acht uur lang slaap. Maar in tegenstelling tot de doordeweekse nachten mis ik in de weekenden net een aantal uur. Als ik op tijd mijn bed induik (rond 23:00) en in het weekend rond tien uur in de ochtend wakker word, mis ik toch de eerste drie cruciale uren in de grafiek. Het zou leuk zijn als ze het geheugen uitbreiden naar twaalf uur, daar heb ik denk ik wel genoeg aan! 😉

Mijn ervaring met de Freestyle Libre is erg positief! Hoewel ik de reader en sensor pas zes weken gebruik, kan ik mij geen leven meer zonder voorstellen.