Zo, heb ik dat even onderschat. Als ik nog niet had geweten dat ik diabetes type 1 heb, dan wist ik dat nu wel. Wat een afspraken zeg. Zo’n insulinepomp komt blijkbaar niet zomaar even uit de lucht vallen. Verschillende diabetesverpleegkundigen, de diëtiste, internist en fabrikant van de insulinepomp; ik heb ze allemaal gezien. Afgelopen maandag was het na weken voorbereiding dan eindelijk zover. Dé dag dat ik mijn insulinepomp voor ‘het echie’ mocht gaan gebruiken!
Een lange aanloop
Nadat de keuze gemaakt was om over te stappen op de insulinepomp, kreeg ik een flinke lijst met afspraken gepresenteerd. Aan de ene kant fijn. Zo is er aan begeleiding geen gebrek en weet je tenminste zeker dat het serieus genomen wordt. Maar achteraf gezien hebben de vele afspraken, verspreid over twee maanden, het proces voor mij misschien wel iets zwaarder gemaakt dan nodig was. Ongeveer de helft van de 2 à 3 uur durende afspraken waren in groepsverband en dan merk je toch dat er bij een kinderziekenhuis een flink verschil is tussen iemand van 12-15 jaar en iemand van 26. De uitleg en het oefenen was fijn, maar ergens was het voor mij misschien beter geweest om op een ‘patsboem, hier heb je een insulinepomp, veel succes ermee’ manier aan de slag te gaan.
De generale repetitie
De week voorafgaand aan ‘het moment’, had ik op vrijdag de generale repetitie. Het was de eerste keer dat ik zelf het reservoir van de insulinepomp mocht vullen, met zoutoplossing weliswaar, maar ook dat ik voor het eerst het infuus mocht plaatsen op mijn buik. Ondanks dat die naald vijf keer zo groot is als de naald van mijn sensor, voelde ik er vrij weinig van. Gelukkig maar, want daar zag ik toch best wel een beetje tegenop. Het idee van de generale repetitie was dat ik alvast wat kon spelen met de insulinepomp, om zo meer handigheid te krijgen maar ook om alvast te wennen aan het dragen van een insulinepomp.
Met een tas vol toebehoren ga ik vervolgens weer naar huis. Gelijk een goede reden om alle diabetes-spulletjes eens te reorganiseren. Grappig, want ik dacht dat onderstaande hoeveelheid hulpmiddelen al veel was. Inmiddels heb ik van de dozen linksonder op de foto, nu nog zo’n zes exemplaren. Tijd om te verhuizen naar een groter huis! 😉
Eenmaal thuis kreeg ik vrij snel een zenuwinzinking. Die pomp moet weg. Help. Er hangt een kastje aan mijn lichaam, waar laat ik dat ding? Is het al genoeg geweest? Ik wil hem afkoppelen, morgen weer een dag. Toch besluit ik ondanks de paniek, de insulinepomp te blijven dragen. Ik geef niet zo snel op. ’s Avonds zit ik op de bank en ligt de pomp naast me. Nietsvermoedend spring ik op om iets uit de keuken te pakken en jahoor, diezelfde avond hangt de insulinepomp al in de lucht. Stevig infuusje wel. Ik had verwacht dat die er gelijk uit zou liggen, maar hij blijft goed zitten.
Een tranendal
Zaterdag is een dag met heel veel tranen. Het voelt allemaal weer net zoals bij de diagnose; het is alsof ik het allemaal nog een keer meemaak. De pomp is zwaar, groot en voelt als een blok aan mijn been; of anders gezegd, als een blok aan mijn buik/in mijn BH. De hele dag zit ik ermee te stoeien. Aan een klip tussen mijn BH of toch in mijn broekzak? Waar laat ik dat ding?!
Die dag ben ik enorm in mezelf gekeerd, in mijn eigen wereldje. Ik zeg weinig en voel me een kwetsbaar vogeltje dat elk moment weer in huilen kan uitbarsten. Zelfs als mijn moeder vraagt hoe de generale repetitie ging op vrijdag, zeg ik dat ik er even niet over wil praten. En dat gebeurt niet vaak. Ergens voelt het een beetje hypocriet, want ik wilde toch zo graag een insulinepomp? Dan krijg je die en dan ga je zo zielig zitten doen? Ik heb het gevoel alsof niemand begrijpt wat ik doormaak..
Straks is er geen dag meer zonder insulinepomp…
In de middag gaan mijn vriend en ik hardlopen en besluit ik de pomp mee te nemen. Nu kan het nog als test, volgende week niet meer. In mijn sport BH vind ik een mooi plekje. Doordat het midden van de sport BH hoog is en zo’n ding van nature al behoorlijk strak zit, blijft de pomp daar netjes zitten. Na het douchen trek ik een andere sport BH aan. Dit is een goede oplossing, dit werkt! Moet ik dan maar de rest van mijn leven sport BH’s gaan dragen?
Op maandag verwijder ik het infuus, maar neem ik de pomp wel mee naar werk die ik met de clip weer aan mijn BH hang. Rond de middag vind ik het mooi geweest en laat ik de insulinepomp voor wat het is. Die avond bestel ik een enorme hoeveelheid aan potentiële BH’s waarvan ik denk dat ik mijn pomp daarin kan dragen. Wie niet waagt, wie niet wint. Hoewel ik eigenlijk de rest van de week ook nog wilde ‘oefenen’, ben ik er klaar mee. Nu kan ik nog zonder, straks is er geen dag meer zonder insulinepomp. Nog eventjes een paar dagen genieten..
Klaar voor de start?
De maandag daarop is de startdag. Twee dagopnames van 9 uur tot drie uur ’s middags (!!). Met mijn niet al te beste humeur sta ik op negen uur ’s ochtends op de stoep. Ik heb er zin in, maar het voelt ook wel een beetje als het einde van een vrij en onbezorgd leven. Die dag is het vooral veel herhaling. Dit doe je bij een hypo, dit doe je bij een hyper, etc. In overleg met de diabetesverpleegkundige en diëtiste besluiten we dat ik dinsdag niet hoef te komen. De kennis heb ik inmiddels, laat het me nu maar gewoon in de praktijk proberen. Als ik vragen heb, bel ik wel! Wederom zit ik weer flink in de knoop met waar ik dat ding laat, maar diezelfde avond begrijp ik al wat het flinke voordeel is van de pomp. Mijn waarden zijn al een stuk stabieler!
De eerste nacht
De eerste nacht word ik elk uur wakker. Het is natuurlijk allemaal nieuw en ik vind het hartstikke spannend. Maar gelukkig zijn mijn waarden super netjes, de hele nacht! Inmiddels zijn we een paar dagen verder en ben ik een gelukkig mens. De aanloop was zwaar door het tijdrovende en theoretische stuk, maar in de praktijk is het zo fijn!
Ik voel me, ondanks dat ik de pomp 24/7 bij me draag, een stuk vrijer; ik eet meer, eet makkelijker en voel me een stuk minder onzeker. We zijn nu natuurlijk nog aan het tweaken met de instellingen, maar het gaat nu al zo goed! Qua draaggemak ben ik de pomp sinds woensdag toch maar gewoon aan mijn broek gaan dragen. Met de juiste kleding zie je daar vrij weinig van en je pakt hem er toch sneller bij dan dat je hem eerst nog uit je BH moet vissen.. Ik ben benieuwd naar de komende weken, to be continued!
Ben jij ook ooit van plan om over te stappen op een insulinepomp? En als je al een insulinepomp hebt; hoe ging de overstap bij jou?
Hoi! Ik draag mijn pomp (ook 640G) altijd tussen mijn bh, dan naar mij toe. Dan zie je het ook niet, ik draag geen sportbh’s en heb geen grote cup. Als ik een jurkje aanheb doe ik dat ook, soms met een dubbele onderbroek (waarvan de tweede wat strak is) daartussenin. In de winter ook weleens onder m’n legging of broek door naar mn laars, maar dat heb ik al even niet meer gedaan. Je krijgt er vanzelf handigheid in, maar het is echt even uitvogelen. Ik vind het zelf niet fijn zitten om m’n pomp aan een broek te hebben, maar doe dat bijvoorbeeld wel als ik ga sporten. Kijk vooral wat voor jou werkt, maar er zijn zeker mogelijkheden!
Zit de pomp dan met de clip vast aan het tussenstukje? Met de clip vond ik het lastig om te pomp tevoorschijn te toveren. Vond hem ook wat hard (is toch een lomp, plastic ding), dus misschien dat een klein sokje het nog iets prettiger maakt? Vind het fijn om hier ervaringen over uit te wisselen, bedankt voor de tips!
Je hebt ook bij de verschillende leveranciers een soort hoesjes voor aan je bh waar hij in kan! Mag je geloof ik 1 per jaar gratis (vergoed) bestellen. Ik had er toen bij mijn minimed een met klittenband, vond dat niet handig dus mijn oma heeft daar toen een bandje aan genaaid dat hij om de band van mijn bh kon aan de zijkant zeg maar. Maar uiteindelijk meestal vooral in mijn bh gedragen. Succes, het is ook gewoon ff gewenning!
Toen ik nog een pomp met slangetje had droeg ik hem overigens 90% vd tijd in mijn beha. Niet in het midden met de klip: de pomp juist zoveel mogelijk strippen van al het overbodige aan klips, hoesjes etc. en dan gewoon in mijn cup, aan de buitenkant van mijn borst zeg maar. (Heb overigens een hele gemiddelde b/c cup en je zag er niets van).
Ik heb ook heel erg zitten twijfelen tussen de omnipod en deze (vanwege het cmg gedeelte en omdat ik hiervoor ook een medtronicpomp heb gebruikt dus bekend systeem), maar vond deze een stuk groter. Diabetesverpleegkundige zei dat het wel meeviel, maar toen ik mijn oude pomp ernaast hield was hij idd wel wat groter. Dat gestruggel met waar hem te laten is precies waarom ik zo blij ben met de omnipod. En nooit meer een bungelde pomp met opstaan etc.
Ik heb tussen de twee pompen 2/3 jaar weer insuline gespoten en nu weer sinds 3,5 maand insulinepomp: mijn waarden zijn meteen weer zoveel beter! Ik ga in mei 2 weken de Libre testen, dus ben heel benieuwd wat ik daarvan vind 🙂
Spannend! De pomp is handig maar kan ook best confronterend zijn…
Ik heb volgende week mijn eerste afspraak bij diabeter, na even weg geweest te zijn ga ik weer terug.
Ik hoop daar met de omnipod te kunnen starten.
Succes met de pomp!
Groetjes
Dankjewel, jij ook veel succes!
Misschien dat ik het eens aan de buitenkant moet proberen. Het is me tot op heden niet gelukt om hem daar op een comfortabele manier te dragen, tenzij ik er een sport BH overheen draag 😛
Zie ook zeker de voordelen van de Omnipod! Zodra de cmg geen harde eis meer is, ga ik die pomp misschien ook wel eens proberen. Laat je me weten wat je van de Libre vindt? Ben benieuwd! 🙂
Bedankt voor je tips!
Ben ook heel benieuwd! Zag bij de hema trouwens bh portemonneetjes? Soort zakjes voor geld en telefoon die je met een kleib elastiekje aan je bh makat (denk tussen de cups in).. Wellicht is dat wat voor je 🙂
Hoi, Ja, het zit dan met de klem vast omdat met deze vorm het er anders tussendoor valt;). Ik gebruik verder geen banden of iets dergelijks, maar je kunt dit altijd proberen. Ook heb je van die speciale sportshirts, met een gat voor je pomp en slangetje, maar ik vind dat niet fijn. Heb mn pomp toch vaak af met sporten, of met klem vast.
Hoe doe je dat ’s nachts? Ik vond dat in het begin lastig. Ik heb het weleens met een band geprobeerd, of aan mn pyjamabroek, maar dat werkte allemaal niet omdat ik nogal draai in mijn slaap;). Ik leg het nu gewoon los in mn bed en dat gaat helemaal goed!
Ik wilde dit trouwens als reactie op jouw reactie zetten, maar dat lukte niet helemaal.
’s Nachts heb ik hem met de clip aan de voorkant/zijkant van mijn pyjamabroekje hangen! Gaat als buikslaper verrassend goed.. Word soms wel wakker als ik wil draaien en die pomp dan in de weg zit, maar ik word steeds minder vaak wakker, erg fijn! 🙂
Wat fijn dat het zo goed bevalt en dat je je hierdoor wat minder onzeker voelt. Je schrijft overigens halverwege het artikel ineens in de tegenwoordige tijd en dat leest best fijn. Alsof je er zelf bij bent 😉 Maar ben toch blij dat mijn insuline het gewoon goed doet.
Haha ja, dat was me ook opgevallen! 😉 Goed om te weten dat het fijn leest, thnx! 🙂
Jeetje, wat een overstap Lauriëtte. Ik vind het knap hoe nuchter je ermee omgaat!
Dankjewel Paul!
Zelf ben ik 27/3 begonnen met dezelfde pomp als jij hebt. Mijn waardes zijn ook direct al beter, meer constant zonder hypo’s! Alleen waar draag je hem? Ik heb nu bh’s met een beetje push-up. Bij een normale bh zag je hem bij mij wel. Nu gelukkig niet meer. En een sokje helpt! Met slapen ligt de pomp naast me. Soms zit ik erin gedraaid, maar dan rol ik weer terug ?.
Ik zag er erg tegenop, maar ik had het eigenlijk wel veel eerder kunnen doen!
Wat goed om te horen dat jij ook zo blij bent met de pomp! 🙂 Nu draag ik hem vaak aan mijn broek met een iets langer t-shirt of trui. Komende week ga ik eens proberen of ik hem wat vaker in mijn BH kan dragen. Benieuwd of dat ‘in het openbaar’ iets is. Draag jij hem echt in je BH? Of hang je hem eraan?
Echt in m’n bh. Na het lezen van je blog hang ik hem nu ook aan de klip er tussenin, maar dat kan lang niet bij al m’n kleding.
De pomp had eigenlijk een stuk dunner moeten zijn!
Sinds januari over op de insuline pomp (ook 640), na 26jr insuline spuiten. De eerste week ging echt fantastisch! Dit kwam door de langwerkende insuline welke nog in het lichaam aanwezig was (wil je uiteraard niet ontmoedigen). De weken daarna ging het iets minder en was er wat vaker contact met dvk & internist nodig. Nu gaat het gelukkig stukken beter, maar nog altijd “work in progress”. Ik draag hem ook met de clip aan m’n bh. Ook tijdens het sporten hou ik hem om en draag ik hem in m’n sport bh. ’s Nachts draag ik altijd een boxershort en click ik hem aan de achterzijde van m’n boxer. Ik begrijp dat als je een rugslaper ben dit niet gaat, maar ik slaap nooit meer op mijn rug.
Ook ik ben nog aan het rondkijken naar andere plekken om de pomp te houden. Heeft iemand hier misschien ervaring met die taille banden en dergelijke?
Succes met de pomp!
Goed om te weten dat de langwerkende insuline nog wat langer in je lichaam kan blijven. Fijn dat het nu weer wat beter gaat. Naar de taille banden ben ik ook erg benieuwd! Misschien dat iemand daar ervaring mee heeft en zijn/haar ervaring kan delen! 🙂
Er zijn tegenwoordig heel veel hulpstukjes om je pomp te dragen. Daar is echt een markt voor. Ik zweer bij speciale pompbroekjes als ik een jurk draag. Je draagt dat broekje over je onderbroek onder je jurk of rok en (afhankelijk van het type jurk of rok natuurlijk) ziet er niets meer van. Je moet alleen wat oefenen op het blind bolussen, maar dat leer je snel (en de bluetooth verbinding tussen mijn medtronic pomp en bayer metertje helpt natuurlijk ook)