De laatste tijd valt het mij op dat het hebben van diabetes type 1 mij regelmatig ongemakkelijk laat voelen. Inmiddels ga ik bijna vijf jaar met diabetes door het leven. Je zou dus verwachten dat de ongemakkelijke situaties minder ongemakkelijk zouden voelen. Of in ieder geval: minder met me zouden doen. Met de jaren wordt mijn ziekte voor mij ‘gewoner’, maar daardoor lijken de ‘ongemakkelijke momenten’ mij juist ook meer op te vallen. Over welke ongemakkelijke momenten heb je het dan, hoor ik je denken. Nou, dat zijn er genoeg. En deze zijn per persoon erg verschillend denk ik. In deze blog deel ik een aantal situaties waarin ik mij ongemakkelijk voel door mijn diabetes type 1.
Wanneer opeens alle focus naar ‘mijn diabetes’ gaat
Als ik iets vervelend vind, dan is het wel wanneer alle focus en aandacht opeens op mij en ‘mijn diabetes’ is gericht. Dit gebeurt soms als mijn insulinepomp een alarm geeft, als ik mijn bloedglucose meet óf als ik bolus voor een maaltijd. Het is vaak genoeg voorgekomen dat mensen stopten met praten. Wat op zich lief is, omdat ze mij dan even de tijd willen geven, maar praat alsjeblieft gewoon door! Ik kan prima multitasken en ik word er zenuwachtig van als ‘mijn diabetes’ opeens het middelpunt wordt.
Wanneer ik een goede (eerste) indruk wil maken
Er zijn momenten waarin je een goede eerste indruk wilt maken. Je ontmoet nieuwe mensen, geeft een presentatie of je gaat naar een sollicitatiegesprek. Op dat soort momenten gaat het om mij en om de interactie met de mensen op wie ik een goede indruk wil maken. Ja, het hebben van diabetes type 1 is onderdeel van mij. Maar het is niet iets waar ik graag mee te koop loop of waarvan ik wil dat mensen dit aan mij koppelen. Het is fijn als er in een nabespreking van een sollicitatiegesprek gesproken wordt over mijn kwaliteiten en mogelijke fit binnen een bedrijf, in plaats van dat ze tegen elkaar zeggen: “Wel apart he, toen ze opeens die insulinepomp uit haar BH viste!”.
Wanneer ik een waterval aan vragen krijg
Het is superfijn als mensen interesse tonen. Wanneer iemand mij een vraag stelt over mijn leven met diabetes, dan beantwoord ik deze met alle liefde. Maar soms kan het ook een beetje overweldigend zijn… Toen ik bijvoorbeeld een keer mijn bloedglucose wilde meten en mijn tasje tevoorschijn toverde, kreeg ik van een collega een waterval aan vragen over mij heen. “Moet je dat nog steeds doen? Daar heb je een sensor voor toch? Doet dat pijn? Hoe vaak moet je dat doen op een dag?”. Toen ik een beetje verschrikt opkeek, zei mijn collega: “Oh nee, ga maar door hoor, ik wacht wel even”, waardoor ik mij heel erg bekeken voelde. Uiteindelijk heb ik mijn tasje weer weggelegd en besloot ik mijn bloedglucose later te meten.
Wanneer de apparatuur mij in de steek laat
Een insulinepomp, een sensor, een glucosemeter: ik ga door het leven als een cyborg. Het is prachtig dat deze apparatuur bestaat en dat het mijn leven iets makkelijker maakt. Maar soms laat de apparatuur mij ook in de steek. Dit kan voor ongemakkelijke situaties zorgen. Zo was laatst de batterij van mijn pomp leeg. ’s Nachts had ik al een reminder gehad, maar dat had ik niet echt geregistreerd. Ik probeerde tenslotte te slapen.
Eenmaal op werk bleek de batterij écht leeg. Haal je de batterij uit de insulinepomp, dan piept deze net zo lang door totdat er weer een nieuwe, werkende batterij in zit. De reservebatterij die ik bij mij had, was blijkbaar een oude. Deze was dus leeg. Handig. De batterijen van het kerstboompje op werk (vier stuks) waren blijkbaar ook allemaal leeg. Vervolgens liep ik door het kantoor met een piepende insulinepomp op zoek naar batterijen… Leuk is anders!
Wanneer er voor mij gesproken wordt
Een collega loopt langs en vraagt of ik een taartje wil. Ik bedank vriendelijk, maar zeg nee. Het is tien uur ’s ochtends en ik heb net mijn ontbijt achter de kiezen. Ik heb dus niet zoveel trek. “Oh, teveel suiker zeker!” Nou, nee. Maar laat maar…. Het gebeurt regelmatig dat er voor mij gesproken wordt en dat andere mensen ‘bepalen’ wat ik wel of niet mag eten. Aan de ene kant is ook dit weer heel erg lief, want er wordt rekening met je gehouden, maar ondanks dat, kan het er juist voor zorgen dat ik mij ongemakkelijk voel.
Wat zijn voor jou situaties waarin je je ongemakkelijk voelt?