Ieder nadeel heeft zijn voordeel, maar soms kan dat blijkbaar van korte duur zijn. In mijn vorige artikel schreef ik dat ik weer zonder bril door het leven kon en dat mijn zicht weer volledig was hersteld na mijn hoge bloedglucosewaarden van de afgelopen weken. Helaas ging dat al snel weer de verkeerde kant op. Ook vertelde ik dat ik weer ‘normale’ artikelen wilde gaan schrijven, want naast dat ik nu diabetes heb, heb ik nog veel meer te vertellen. Helaas valt dat toch een beetje tegen, want mijn hoofdje staat daar nog niet zo naar.
Slecht zicht? Dan zet je toch een brilletje op je neus?
Ja, dat dacht ik ook toen alles wazig was geworden. Maar helaas maakte mijn eigen bril het alleen maar erger en leek het meer op een probleem met mijn focus. Ken je dat gevoel dat je lekker voor je uit aan het staren bent? Dat je zicht scherp is en je focus langzaam verdwijnt? Dat is wat ik nu continu heb. Ik zie één seconde scherp en niet lang daarna is alles een grote waas. Ik vond het natuurlijk doodeng, maar gelukkig begreep de assistente van de oogarts mijn angst en kon ik woensdag direct na mijn telefoontje terecht bij de oogarts in het ziekenhuis. Hij vertelde mij dat mijn ogen in perfecte staat zijn, maar dat het de komende weken alle kanten op zal gaan qua zicht en dat het een kwestie is van geduld. Een enorme opluchting natuurlijk, maar voor nu wel erg vervelend.
Vanochtend ging ik op pad om een vergrootglas te kopen, dan zou ik in ieder geval weer etiketten e.d. kunnen lezen. Onderweg kwam ik een wand met leesbrillen tegen en was ik benieuwd of ik met een andere sterkte misschien wel weer goed zou kunnen zien. En wat blijkt, mijn ogen zijn in een week tijd, van -1.5 naar 0 naar +2 gegaan. Hoe bedenk je zoiets. Aangezien leesbrillen enorm goedkoop zijn heb ik voor €7,- een bril gekocht. Voor nu zie ik in ieder geval weer even scherp, maar die waarde zal ongetwijfeld ook wel weer veranderen, maar dan heb ik in ieder geval mijn vergrootglas nog achter de hand! 😉
Kan je wel gewoon werken dan?
Ja en nee. Dinsdag was ik vol goede moed naar werk gegaan en op dat moment zag ik nog scherp. Die dag ging dus redelijk goed en ik vond het heerlijk om gewoon weer te doen wat ik fijn vind om te doen. Op woensdag raakte ik ’s ochtends een klein beetje in paniek door mijn slechte zicht en zat ik een uur later bij de oogarts in het ziekenhuis. De rest van de dag werkte ik thuis en deed ik soms even mijn ogen dicht om ze wat rust te geven. Donderdag ging ik weer naar werk, want hallo, ik ben dan misschien wel ziek maar ik voel me niet ziek, dus ik ga ook niet thuis op de bank zitten. Tijdens een meeting maakte ik kennis met mijn eerste hypo, wat ik best wel eng vond en al snel daarna werd ik door mijn lieve collega’s naar huis gestuurd en moest ik meer rust nemen en beter voor mezelf zorgen. Zolang mijn zicht zo wisselend is zoals nu zal ik misschien iets vaker vanuit huis werken, maar ik hoop dat dit gedeelte snel voorbij is en het snel stabiliseert.
En je bloedglucosewaarden, hoe gaat het daarmee?
Opzich wel goed, alleen voelt het soms een beetje als gokken. Eergisteren had ik in de ochtend een waarde van 5.6, mijn standaard ontbijt en 6 eenheden insuline en dat ging allemaal goed. Gisteren had ik precies hetzelfde en toen kreeg ik mijn eerste hypo. Vreemd, want qua eten en hoeveelheden was alles hetzelfde. Voor mijn ontbijt, lunch en avondeten kom ik bijna altijd netjes uit met mijn waarden, alleen ’s avonds voor het slapengaan is het soms nog rond de twaalf, wat iets te hoog is. Qua ontbijt en lunch zal ik iets moeten minderen met de insuline, want sinds de eerste hypo gisterenochtend heb ik nu na elke maaltijd een hypo. Gelukkig voel ik het aankomen en is het na een klein tussendoortje weer goed. Volgens de diabetesverpleegkundige zit ik waarschijnlijk in een honeymoonfase. Binnenkort zal ik een artikeltje schrijven over wat diabetes precies is! 🙂
Kort samengevat; Het gaat het goed met me. De manier waarop mensen meeleven is hartverwarmend en dat geeft me echt enorm veel steun. Ook de manier waarop ze in het ziekenhuis voor me klaar staan geeft me een gerust gevoel. Zodra mijn zicht weer normaal is, of in ieder geval gestabiliseerd is ben ik wat mij betreft weer up and running. Voor nu is het even naar, maar dat is gewoon een kwestie van tijd.
Genoeg over mij, hoe gaat het met jullie?
Wat fijn om te horen dat het in ieder geval goed met je gaat, nu. Lijkt me zo schrikken, kan me helemaal voorstellen dat je je zorgen maakt als je zicht weer zo ineens verandert (en al helemaal raar dat dan ook zo gaat blijven, de komende tijd!). Dat vraagt denk ik wel veel van jouw aanpassingsvermogen! Veel sterkte!
Haha, ja dat vraagt zeker om wat aanpassingsvermogen. Het is niet altijd even leuk, maar ik doe mijn best om zo goed mogelijk met de hele situatie om te gaan. Dankjewel!
Ben blij dat het wat beter met je gaat lieverd <3 xxx
Dankjewel Mies <3 xx
Ooef, wat heftig allemaal. Maar wel fijn dat je het al wat meer een plekje kan geven! Gelukkig voel je je verder niet echt ziek ofzo, dat zou al helemaal rot zijn. Ben benieuwd naar het artikel wat het precies is (in grote lijnen weet ik het wel), maar toch 🙂
Komt er binnenkort aan! 🙂
Jeetje, heftige shizzle Laurie.. Ik hoop echt dat je ogen zich snel weer een beetje naar behoren gaan gedragen, en dat het allemaal ‘een plekje’ vindt. Hele dikke knuffel!
Gelukkig kan je terecht bij je diabetesverpleegkundige! En een honeymoonfase, wat een rare benaming.
Ik hoop voor jou dat je snel ontdekt wat voor jou de ideale dosis insuline is, en wanneer. Ik wens je nog veel sterkte en moed! 🙂
Aah dat isinderdaad eng zeg, als je ogen ineens zo flippen. Zelf heb ik het ook wel eens gehad en ben me toen ook helemaal kapot geschrokken. Wel stoer dat je gewoon naar werk gaat en zo, petje af hoor! Heel veel sterkte!
Lijkt me zeker raar om wisselende oogsterktes te hebben, wazig zicht is nooit fijn, succes ermee!
Wat een heftige en gekke tijd moet dit voor jou zijn, ik vind het knap dat je er zo positief en open over bent.
Lijkt me zo heftig om mee te maken!
pff, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Het is allemaal zo rot gewoon. Boos zijn mag best hoor. Dat helpt met verwerken. En het excuus voor in nieuwe tas vind ik een goed idee 😉
Fijn om te lezen dat het naar omstandigheden goed met je gaat. Heftig hoor dat jouw ogen doen waar ze zelf zin in hebben. Het lijkt me sowieso al een moeilijke situatie an sich. Hopelijk zijn jouw ogen snel weer de oude. Knap van je dat je gewoon het dagelijks leven, zoals werk, weer oppakt! 🙂
Wat fijn dat het na omstandigheden goed gaat, het is allemaal wel heftig en als je ogen zo gek doen is echt super vervelend…
hier gaat het prima, al heb ik gister kostelijkleven.com dicht gegooid 😉 dus daar hoef je even niet meer te kijken 😉
Jeetje wat vervelend allemaal! Ik heb zelf geen diabetes, maar wel hypothyreoïdie, waarbij ik soms dezelfde symptomen krijg wanneer jij een hypo krijgt, so I feel ya. En wat eng als je ineens niet meer goed kunt zien! Neem vooral je rust en dan komt het vast goed! Sterkte meis!
Dat lijkt me ook heel eng als je opeens wazig gaat zien! Gelukkig komt het wel weer goed. Fijn dat je ook goed gesteund wordt door de mensen om je heen.
Ohh wat lastig allemaal! Fijn dat het verder wel oké gaat met je! Ben wel benieuwd naar wat het allemaal precies inhoudt, want ik moet bekennen dat ik niet alle termen die gebruikt ken 😉
Fijn dat het ‘goed’ met je gaat! Ik zet ‘goed’ even tussen haakjes, want toen ik je artikel las dacht pff, meis toch. Hopelijk gaat het zich straks allemaal een beetje stabiliseren zodat je weer helemaal up and running bent :)! Doe rustig aan en neem ook even de tijd om het allemaal een plekje te geven.
Ik lees dit net voor aan m’n vriend die ook diabetes heeft en die zei dat ie dat van z’n ogen alweer was vergeten, dat dat dus maar een hele korte periode was. Het wordt dus allemaal beter hoor, sterkte!!
Oh hij zegt net dat als ook kan mailen met wat vragen als je dat wil!
Heel erg fijn om te horen dat het bij je vriend zo’n korte periode is geweest, ik hoop dat het bij mij snel ook weer normaal is, dankjewel! Voor nu heb ik geen vraagjes, maar ik zal het zeker onthouden, super lief! x
weet je oooooooooooooiiiiit 30 jr geleden werd was kreeg ik de ziekte zoals men het nu noemt je bent suikerpatiënt nou dat was wat nu 30 jr later is het zoals ik begrijp dat HET n ernstige ziekte is ik leef nu 30 jr lang bij mij in mijn omgeving is het geen ziekte bij mijn vrienden e.d ik ben blij dat de technieken en in het algemeen genomen het n geaccepteerde ingeburgerde dat als je diabetus type 1 hebt alleen vind ik het enorm jammer dat en je kunt er zelf niets aandoen dat je suikerpatiënt ben het erg overtrokken word ik heb nog steeds vrienden die HET niet eens weten en mocht het ze overkomen dat ik n rapidje moet nemen [spuiten]
doen ze niet moeilijk alleen ooooooo je uuuuuuu ik zeg ja ik heb suiker so what?
maak het je niet moeilijk
hans akkerman
Wat fijn dat het op zich goed met je gaat. Het lijkt mij echt heel heftig, ineens te veranderen in een chronische patiënt en al dat injecteren en overal op letten. Ineens staat je leven op je kop. Maar jij bent een sterke dame, dat blijkt wel weer.
[…] mijn vorige artikel had ik het al kort even over de honeymoonfase waarin ik waarschijnlijk beland ben. In sommige […]