Perfectionisme, faalangst of onzekerheid?

Het is ochtend, en terwijl ik met een kopje koffie op de bank zit lees ik het laatste nieuws. Al snel valt mijn oog op een artikel over perfectionisme en hoe je daar met drie tips eenvoudig vanaf kunt komen. Als ik de tips moet geloven, zet je perfectionisme aan de kant door niet meer voor de volle 100% te gaan, maar tevreden te zijn met 80% of 90% en het dan maar ‘gewoon’ te laten voor wat het is. Die 80% is namelijk voor iemand anders waarschijnlijk 200%. Op zich een interessante gedachte om perfectionisme voor jezelf een beetje te relativeren en om in sommige situaties toe te passen, maar van het idee om dan altijd maar alles op 80% te doen, krijg ik de kriebels.

Volgens mij is perfectionisme namelijk niet iets wat je zomaar even aan de kant zet. Het zit in je, of niet. Je kunt er op verschillende manieren mee omgaan waardoor je er meer of minder last van hebt, maar zo één, twee, drie van perfectionisme afkomen? Nee, dat zie ik niet zo snel gebeuren.

Selectief perfectionisme

Als je mij een kerstboom laat optuigen, ben ik vijf minuten later gegarandeerd chagrijnig, omdat ik elk sprietje, elk lampje en elk slingertje op de perfecte plek wil hebben. Twee jaar terug heb ik tot vier keer toe alle slingers opnieuw in de boom gehangen omdat het niet naar mijn zin was. Afgelopen december heb ik dat gedeelte maar aan mijn vriend overgelaten en heb ik mezelf gedwongen om mezelf er niet continu mee te bemoeien. Het vreemde is dat ik met andere dingen dan weer (veel) minder perfectionistisch ben. Sowieso ben ik altijd alles kwijt en laat ik in huis regelmatig een spoor van spullen achter omdat ik alles uit mijn handen laat vallen en eigenlijk best wel slonzig en chaotisch ben. Als we in het weekend de was gaan doen, ben ik altijd degene die nog even een rondje door het huis moet wandelen om alles te verzamelen.

Negatief, of positief?

Perfectionisme is fijn in sommige dingen, zoals met het bijhouden van de administratie, het maken van een planning voor het huis, etc. Het wordt daarom ook vaak als positieve eigenschap gezien. Het is niet voor niks dat perfectionisme het meest gehoorde ‘zwakke punt’ is dat ik te horen heb gekregen in sollicitatiegesprekken. Want perfectionisme is nu eenmaal een eigenschap die je zowel negatief als positief kunt uitleggen. Persoonlijk zie ik het als een positieve eigenschap, maar vind ik het tegelijkertijd soms ook best wel vervelend omdat het lastig is om dingen los te laten.

Perfectionisme of faalangst?

Of het in mijn geval nu perfectionisme, faalangst of onzekerheid is; ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het uiteindelijk allemaal met elkaar te maken heeft. Zo betrap ik mezelf er de laatste tijd steeds vaker op dat het niet alleen perfectionisme is, maar soms ook een tikkeltje faalangst. Ik wil alles goed doen en tot in de puntjes voorbereid hebben (perfectionisme), maar als het er dan op aankomt, ben ik in sommige gevallen hartstikke bang dat ik het misschien niet goed doe en dat er vervolgens achter mijn rug om over gepraat zal worden (faalangst).

Dat de combinatie van perfectionisme en faalangst soms onnodig veel energie vraagt, is een feit. Door er bewust van te zijn merk ik dat ik er redelijk mee om kan gaan, maar er valt nog zoveel meer te behalen! Het eenvoudiger leren loslaten, het inderdaad niet altijd alles voor de volle 100% willen doen, niet altijd de beste hoeven zijn; volgens mij geeft dat zoveel meer energie/rust.

Het hoeft niet van de één op de andere dag allemaal anders; het is al interessant en leerzaam genoeg om er elke dag een paar minuten bewust mee bezig te zijn! 🙂