Ons kleine pluizenbolletje woont alweer zes maanden bij ons! Toen we Spekkie een halfjaar geleden ophaalden bij de fokker, viel ze ons gelijk op. Niet alleen omdat ze de inhoud van haar wangetjes op tafel gooide, over mijn hand heen plaste en het meest spekkige hamstertje was; maar ook omdat ze zo lekker rebels overal naartoe liep en tegelijkertijd erg rustig was.
We noemden haar Spekkie en ze zorgt nog steeds elke dag voor een lach op mijn gezicht. Soms voelt het net alsof we een klein kindje hebben. In de ochtend verwelkomt ze ons hyperactief terwijl wij nog in onze ogen staan te wrijven van de slaap en als we in de avond uit werk komen staat ze ons ook regelmatig op te wachten. Ze weet inmiddels dondersgoed wat ze moet doen om een snoepje te krijgen. En als je haar voor de gek denkt te houden door een gewoon brokje uit haar etenbakje te geven, knikkert ze deze gewoon weer haar kokosnootje uit.
Ze ligt regelmatig met haar bolle toet in het deuropeningetje van haar kokosnoot te slapen. Die kokosnoot is nog wel een dingetje; keer op keer knaagde ze het trappetje kapot en stond ze heel onschuldig te kijken als we weer thuis kwamen. Twee keer heb ik het trappetje opnieuw gemaakt met touw, maar ja; als ze eenmaal doorheeft dat het trappetje gemaakt wordt nadat ze hem stuk heeft gemaakt, blijft ze dat natuurlijk doen. Ik vraag me weleens af wat er allemaal omgaat in dat kleine koppie. Waarschijnlijk vrij weinig, maar door de manier waarop ze soms reageert brengt het je toch aan het twijfelen. Uiteindelijk heb ik het trappetje opnieuw gemaakt van ijzerdraad. Ondanks dat ze goed haar best doet, krijgt ze dat niet kapot.
Ze heeft haar slimme momenten, met bijvoorbeeld het vragen om snoepjes; maar ze heeft ook zeker haar domme momenten, zoals met het trappetje, of de keren dat ze als een echte kamikaze naar beneden is gesprongen. Als we op de bank of op het bed spelen, heeft ze altijd een plekje waar ze naar beneden durft te springen. Ze is slim genoeg om te bedenken dat er een flink hoogteverschil is, maar blijkbaar zijn er een aantal punten waarvan ze weet dat er toch wel een handje is om haar op te vangen. Laatst heb ik geprobeerd om het haar af te leren door een kussen op de grond te leggen en haar niet op te vangen met mijn hand. Met weinig succes. Ze vond het kussen veel te leuk. Het schattigste is ze als ze moet geeuwen! 😉
Groetjes van Spekkie! 😉
Oh te schattig, ik had vroeger ook altijd hamstertjes, tegenwoordig een kat. Dus dan maar geen hamstertjes meer 😉
Haha, nee dat lijkt me niet de beste combinatie dan! 😉
Och wat een schatje! Dat filmpje ook, superlief!
Ah, ik blijf het zo leuk vinden om eens een ander blogje dan over katten en honden te zien. En wat is spekkie cute!
Hahah, wat leuk geschreven en zo schattig! Echt grappig om te lezen hoe je je huisdier analyseert 🙂
Ik heb een goudvis. Die is nu al bijna vier jaar oud.
Wow! Is dat niet super oud voor een goudvis?
Heerlijk. M’n ouwetje had helaas dit jaar oud en nieuw niet overleeft. Ze was gewoon 3 geworden! Alleen dit keer geen nieuwe. Was altijd leuk om m’n hamster met de hond samen te zien. Klein ding en toch de baas!
Haha, leuk zijn ze he! <3 Drie jaar is voor een hamster oud zeg! Ik hoop dat Spekkie ook zolang bij ons mag blijven.
Ik vind hem erg cute! Hij lijkt precies op die van ons, alleen die van ons krijgt na een aantal maanden al van niemand aandacht meer, behalve van mij. En dat is jammer, want daar wordt het beestje ook wat minder gezellig van, terwijl ze juist zo’n gezelligert was. Blij om te zien dat die van jou wel geliefd is 😉
En je maakt echt leuke foto’s van Spekkie!
Dank je! 😀 Naww, zielig is dat 🙁 Je ziet het veel hoor, ook als je op marktplaats kijkt zijn er veel berichten van moeders die de hamster willen verkopen omdat ‘het kind er te weinig naar omkijkt’. Gelukkig kijk jij er nog wel naar om!
Wat lief! Zeker in combinatie met hoe jij erover schrijft, zo zorgzaam en enthousiast, super leuk!
:)!