Lieve Spekkie, kun je je nog herinneren wanneer we elkaar voor het eerst zagen? Het was op een vrijdag; kort nadat we je voorganger, terror hamster Sniffles, weer hadden teruggebracht naar de dierenwinkel. In tegenstelling tot je voorganger vond jij het prima om vastgehouden te worden. Je was tenslotte gewend geraakt aan het dochtertje van de fokster, met haar kleine knijphandjes. Zelfverzekerd als je bent, wist je gelijk de aandacht op jezelf te vestigen door je wanginhoud te legen op de hand van Paul. Het is dat je niet kan praten, anders had je op dat moment waarschijnlijk iets gezegd in de trant van: “Kijk eens hoeveel eten er in mijn wangetjes past! Knap he?”
Ons kleine pluizenbolletje woont alweer zes maanden bij ons! Toen we Spekkie een halfjaar geleden ophaalden bij de fokker, viel ze ons gelijk op. Niet alleen omdat ze de inhoud van haar wangetjes op tafel gooide, over mijn hand heen plaste en het meest spekkige hamstertje was; maar ook omdat ze zo lekker rebels overal naartoe liep en tegelijkertijd erg rustig was.