Insulinepomp

Het verwisselen van mijn infusieset is nog steeds niet mijn grootste hobby, maar ik moet toegeven dat het mij steeds makkelijker afgaat. Vorig jaar was het één groot drama toen ik nog de quick-set gebruikte, waardoor het vaker fout dan goed ging. Na de ‘grote infusieset-test‘ ben ik overgestapt op de Minimed Mio en gaat het allemaal een stuk beter! Natuurlijk heb ik nog steeds mijn dagen en weken dat het allemaal even niet gaat zoals ik het wil, maar daar ontkom je niet aan, denk ik.

Het is het moment van de week waar ik het meest tegenop zie; het moment waarop ik mijn infusieset moet verwisselen. En ik zeg bewust moet, want zolang het niet nodig is, probeer ik het moment zolang mogelijk uit te stellen. Niet omdat het soms ingewikkeld is en/of het verwisselen pijn kan doen, maar meer omdat de kans dat het in één keer goed gaat vrij klein is.

Sinds mijn overstap op de insulinepomp een paar maanden geleden, is mijn buik er niet mooier op geworden. Hoewel ik voorheen met een insulinepen meerdere keren per dag insuline in mijn buik injecteerde, richt zo’n infusieset van een insulinepomp toch wat meer schade aan; zeker als je een infusieset vier keer na elkaar moet plaatsen, of als je hem anderhalve week laat zitten.

Als je me nu zou vertellen dat ik al een aantal maanden met mijn insulinepomp rondhuppel, geloof ik je direct. Wat went dat snel zeg. In werkelijkheid is het pas drie weken geleden; de dag dat ik overging op de pomp. Ik zag er best wel tegenop en had daarom ook niet verwacht dat ik zo snel vertrouwd zou raken met het vervelende kastje dat altijd aan me hangt. Maar dat wil nog niet zeggen dat het allemaal zonder slag of stoot gaat en is gegaan. Verre van zelfs. Kort samengevat was de eerste week één groot feest, de tweede week een mentale catastrofe en de derde week een soort van reset. Laten we bij het begin beginnen en even terug gaan naar de eerste week…

Zo, heb ik dat even onderschat. Als ik nog niet had geweten dat ik diabetes type 1 heb, dan wist ik dat nu wel. Wat een afspraken zeg. Zo’n insulinepomp komt blijkbaar niet zomaar even uit de lucht vallen. Verschillende diabetesverpleegkundigen, de diëtiste, internist en fabrikant van de insulinepomp; ik heb ze allemaal gezien. Afgelopen maandag was het na weken voorbereiding dan eindelijk zover. Dé dag dat ik mijn insulinepomp voor ‘het echie’ mocht gaan gebruiken!

Vrij snel na de diagnose van diabetes type 1 las ik online een artikel over de nieuwste revolutionaire insulinepomp. In de meest ideale situatie heb je een pomp die uit zichzelf insuline afgeeft bij een hoog bloedglucose en glucose afgeeft bij een te laag bloedglucose. Ondanks dat er veel mensen zijn die denken dat een insulinepomp op die manier werkt en het daarmee allemaal opgelost is, zijn ze helaas nog niet zover. Wél bestaat er tegenwoordig een soortgelijke closed loop technologie; daarmee is er nog geen controle over de volledige loop, maar wel over een klein gedeelte daarvan. Ideaal! Toen ik een maand na de diagnose Bas van de Goor op een open dag zag met deze revolutionaire insulinepomp, zei ik al vrij snel: “Als ik ooit de overstap maak op een insulinepomp, dan wordt dat ‘m.”

Misschien dat ik iets te optimistisch ben geweest over het formaat van de op mijn buik getekende insulinepomp. Maar het komt zeker in de buurt. Er staan spannende dingen te gebeuren. Na bijna twee jaar met diabetes type 1, is het tijd voor de volgende stap. Over een aantal maanden zal ik van de prikpen overstappen op een insulinepomp!