Terugvliegen naar Nederland voor mijn diabetesbenodigdheden

Terugvliegen naar Nederland voor mijn diabetesbenodigdheden

Een vriend in Spanje, een pandemie en het hebben van een chronische ziekte, kunnen tot heel interessante situaties leiden. Toen ik in januari bij mijn vriend was, merkte ik dat ik een punt had bereikt waarop ik er eigenlijk een beetje klaar mee was. Niet met hem of onze relatie, maar wel met alle stress en moeilijkheden die het hebben van een lange-afstandsrelatie in tijden van corona met zich meebrengt. De reis naar Spanje was niet al te gemakkelijk geweest en ik merkte dat ik ook niet echt uitkeek naar de terugreis. Het liefst was ik gewoon een tijdje gebleven, zonder terug te vliegen naar Nederland. En als ik dat had gekund, dan had ik dat ook gedaan. Maar ik moest hoe dan ook terug voor het ophalen van mijn diabetesbenodigdheden…

Die diabetesbenodigdheden hebben ze ook in Spanje, toch?

Wanneer de nood aan de man komt, dan is het ongetwijfeld mogelijk om in Spanje aan diabetesbenodigdheden te komen. Maar als we het hebben over een kwartaalvoorraad aan infusiesets, reservoirs, insuline, sensoren en de rest van het pretpakket, dan wordt het een lastiger en kostbaar verhaal. Puur uit interesse heb ik mijn leverancier gevraagd of het mogelijk was om mijn kwartaalvoorraad naar Spanje te sturen. Maar daar waren ze niet al te enthousiast over. Wat ik wel begrijp.

Toen ik eenmaal had besloten dat ik voor langere tijd in Spanje wilde blijven, heb ik overwogen om de kwartaallevering bij mijn ouders te laten bezorgen. Vervolgens zouden zij het dan naar Spanje kunnen sturen. Maar er lag ook nog een gloednieuwe insulinepomp in Nederland op mij te wachten. En ik voelde mij er niet prettig bij om iets van zoveel waarde via een pakket te versturen. Er zat dus maar één ding op: zelf naar huis vliegen. Bovendien wilde ik eigenlijk ook gewoon zelf graag terug vliegen om mijn ouders een knuffel te kunnen geven en mijn huis voor een langere periode goed voorbereid achter te laten.

De reis die ik niet snel meer zal vergeten

De reis terug naar Nederland was verschrikkelijk: de corona maatregelen waren aangescherpt en de communicatie met de luchtvaartmaatschappij was niet geweldig. Hoewel ik me aan de regels had gehouden, zat ik onverwachts vast in Madrid nadat ik geweigerd werd om aan boord te gaan. Nadat zelfs mijn tranen de luchtvaartmaatschappij er niet van konden overtuigen dat ik gelijk had, was het voor mij alleen maar een bevestiging. Ik vlieg heen en weer naar huis, zorg dat ik mijn diabetesbenodigdheden voor een paar maanden bij me heb en vlieg voorlopig niet meer terug naar Nederland.

Op dat moment realiseerde ik me hoe afhankelijk ik eigenlijk ben van deze benodigdheden. Ik was in Madrid en ik had niets bij me. Geen nieuwe infuusset, geen insuline, geen nieuwe sensor, niets. Als ook maar één onderdeel van de setup waarmee ik mijn bloedglucose reguleer het zou begeven, zou ik een groot probleem hebben.

Tijdens het terugvliegen naar Nederland kwam ik vast te zitten in Madrid.

Het was een logistieke puzzel

De volgende dag ging het veel beter. Ik slaagde er (met de nodige moeite) in mijn boarding pass te bemachtigen om naar huis te vliegen. Ik was dolgelukkig. Het enige wat ik in de uren daarna kon denken was: “Ja! Ik ga naar huis! Ik ga naar huis!” Eenmaal thuis, had ik een week om alles te regelen voordat ik weer terug naar Spanje zou vliegen. Ik belde mijn leverancier voor de diabetesbenodigdheden die ik voor een aantal maanden nodig zou hebben. Maakte vervolgens een Excel-sheet met een overzicht van alles wat ik nog had, wat ik nodig had en tot wanneer dat voldoende zou zijn. En onderzocht vervolgens wat de beste manier was om een pakket, van aardig wat waarde, naar Spanje te versturen en, ook belangrijk. hoe lang dat zou duren.

Uiteindelijk heb ik mijn diabetesbenodigdheden verdeeld. In mijn handbagage had ik alles wat ik nodig had om het ongeveer vier weken uit te houden, de rest werd verstuurd. Als het pakket om de een of andere reden zoek zou raken of vertraging zou oplopen, had ik ten minste vier weken om een oplossing te vinden. Het pakket zelf, waarvan de verzending 3 tot 5 dagen zou duren, bevatte de benodigdheden voor twee maanden. Ook al is/was het niet mijn bedoeling om drie maanden achter elkaar in Spanje te blijven, het is fijn om genoeg voorraad te hebben en me hier geen zorgen over te hoeven maken.

Een deel van mijn diabetesbenodigdheden heb ik verstuurd met een pakket.

Uiteindelijk werd het pakket na twee weken bezorgd en was ik blij dat ik een groot deel van mijn voorraden in mijn handbagage had meegenomen. Logistiek gezien was het allemaal een hele uitdaging, maar gelukkig is alles uiteindelijk goed gekomen!