Tijd voor de volgende stap: een insulinepomp

Tijd voor de volgende stap: een insulinepomp

Misschien dat ik iets te optimistisch ben geweest over het formaat van de op mijn buik getekende insulinepomp. Maar het komt zeker in de buurt. Er staan spannende dingen te gebeuren. Na bijna twee jaar met diabetes type 1, is het tijd voor de volgende stap. Over een aantal maanden zal ik van de prikpen overstappen op een insulinepomp!

Het zat er al even aan te komen

Elke dag doe ik mijn uiterste best om zelf insulinepompje te spelen. De manier waarop ik met mijn prikpen omga begint namelijk steeds meer overeen te komen met de werking van een insulinepomp. Ik gebruik dan ook niet de aanbevolen hoeveelheid naaldjes (zo’n 4 à 5 per dag), maar maak daar zonder moeite het dubbele van. Zo spuit ik voor een pizza niet één keer, maar doe ik dat drie keer; voor de maaltijd, na de maaltijd en een uur na de maaltijd. Op dat soort momenten realiseer ik mij direct dat zoiets met een insulinepomp niet per definitie makkelijker zal zijn, maar wel anders; op een positieve manier.

Zeker in de afgelopen paar maanden begon ik de werking van mijn langwerkende insuline als beperking te ervaren. Tijdens het wintersportweekend in december, maar ook tijdens de wintersport in januari was het een hele omschakeling omdat je een stuk actiever bent dan normaal. Zeker tijdens het weekendje had ik graag een pomp gehad, waarbij ik ‘eenvoudig’ mijn basaal iets lager had kunnen zetten. Ook begin ik het steeds lastiger te krijgen met hardlopen. Het lukt mij niet meer om tegen de daling op te eten en raak volledig ontregeld. Hoe fijn zou het zijn als ik mijn insulinekraantje op dat moment gewoon even dicht kan draaien?

Mijn eerste insulinepomp, de MiniMed 640G

Wel of geen insulinepomp?

Als ik aan een insulinepomp dacht zag ik alleen maar nadelen. En die nadelen zie ik nog steeds wel om eerlijk te zijn. Maar toch gaan we het doen! Uiteindelijk zal het mijn leven een stuk makkelijker maken, heb ik mij laten vertellen. Niet langer het gedoe met langwerkende insuline tijdens het hardlopen of drie keer insuline spuiten als ik een pizza eet/heb gegeten. Maar daar komt wel wat bij kijken.. Met de overstap op een insulinepomp zit je altijd vast aan een draadje, moet elke drie dagen het infuus vervangen worden en heb je dus altijd een kastje aan je hangen. En dat laatste, daar zie ik het meeste tegenop. Want waar laat je zo’n ding?

Toen ik een paar weken terug bij Diabeter de keuze maakte om de overstap te maken, had ik verwacht dat het easy peasy makkelijk zou zijn. Boy, was I wrong…! Er gaat een heel traject aan vooraf met flink wat afspraken. De pomp is inmiddels bij mij thuis bezorgd, maar het gaat nog zeker anderhalve maand duren voordat ik hem ook echt mag gaan dragen. Ik heb gekozen voor de MiniMed 640G. Hoe, wat en waarom zal ik uitleggen in een ander artikel, zo’n keuze maak je namelijk ook niet elke dag. Ik vind het allemaal heel erg spannend en hoewel ik weet dat ik er heel gelukkig van zal worden, weet ik ook dat het niet altijd makkelijk gaat zijn.

Het gaat een spannende en uitdagende reis worden, maar ik heb er zin in!