Ben ik weer hoor! Terug uit het mooie Kroatië, met een artikel over een aantal inzichten van de afgelopen paar dagen. Na zo’n tien dagen vakantie word je namelijk aan het denken gezet en als je ook nog eens de laatste week van je vakantie uitgeschakeld op bed ligt, dan al helemaal. Net zoals tijdens veel andere vakanties ben ik ook deze keer weer ziek geworden. Het is een terugkerend dingetje; de ene keer is het tijdens de eerste dagen van de vakantie, de andere keer is het juist tijdens de laatste dagen van de vakantie en nu blijkt dat dus niet alleen een terugkerend dingetje voor mij alleen te zijn, maar gewoon een echt bestaand ding: vrijetijdsziekte. En sinds ik daar over heb gelezen, vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Of het is gewoon toeval, dat kan ook nog steeds.
Niet zo gezellig
Als ik naar mijzelf kijk vóór de vakantie, dan was ik gestrest, all over the place en had ik alles behalve rust. Prima, want zo gaat het meestal dus inmiddels ben ik daar aan gewend. Maar in combinatie met het nieuwe huis en alles wat daarbij komt kijken (ja, dat blijft toch nog steeds een dingetje), was de druk/stress (you name it) nog net een tandje erger. Dat heeft mij in de weken voor de vakantie geen leuk persoon gemaakt en daardoor was ik ook écht toe aan vakantie.
Nu blijkt dat als je stress- en adrenalineniveau opeens flink daalt doordat je je dagen doorbrengt aan een mooi zwembad en/of strand, je weerstand daar een beetje van in de war raakt en je dus een stuk vatbaarder wordt voor ziektes. Lucky me… Na acht geweldige dagen in Kroatië stapte ik op dinsdagavond al een beetje misselijk in een kayak en ging het na die avond bergafwaarts. Eten ging niet en/of kwam er weer uit en ik voelde me hondsberoerd. De laatste dag brachten we door in de schaduw met een boek en eenmaal thuis was het een kwestie van bank, toilet, bed and repeat… Heel vervelend allemaal, maar de moraal van dit hele verhaal: als je iedere vakantie een adrenalinedip krijgt en ziek wordt, is dat een seintje van je lichaam en kun je daar dus iets mee doen.
Vooral de dagen dat ik thuis als een lamlendige zoutzak op bed heb gelegen, hebben mij doen realiseren dat er best wel wat dingen zijn die ik graag zou willen veranderen op persoonlijk vlak, praktisch gezien. Hopelijk vind ik daardoor meer balans, rust en ‘inner-peace’.
Minder ruis en online
Los van de dingen die ik écht wil doen, ben ik vrij veel tijd kwijt aan ‘niks doen’. En dan niet de in-mijn-ogen goede manier van niks doen: voor je uit staren, wandelen, in het hier en nu zijn, maar meer de verkeerde manier van niks doen: continu social media checken, altijd zorgen dat mijn inbox leeg/up to date is, etc. En dat geeft voldoening; want zo werken onze hersenen nu eenmaal. Maar het zorgt er vooral voor dat je vijf minuten later weer moet kijken. Want het is verslavend en: ‘ojee, als ik maar niks mis’. Weet je nog wat ik een jaar geleden zo mooi zei?
Verder heb ik met mezelf een hele duidelijke afspraak gemaakt door geen werkmail te gebruiken op mijn telefoon; want dan is het einde echt zoek.
En daar lag ik dan hoor: op een bedje met de Kroatische zon brandend op mijn huid, met zicht op een azuurblauwe zee en een goed boek. In plaats van te ontspannen en mezelf te verliezen in het boek, lag deze naast mij en was ik druk bezig met het lezen van werkgerelateerde e-mails en chats en het bekijken van alle nieuwe Instagram stories. Want: ‘IK WIL NIKS MISSEN’. Nou, vanaf nu dus wel. Deels op advies van mijn vriend verwijderde ik op vakantiedag nummer vijf alle werkgerelateerde apps. Kort daarna werd ik dus ziek (zó toevallig), maar het niet meer up to date zijn bracht gek genoeg wel rust. Iets om vast te houden: niet bezig zijn met werk als het niet nodig is en alle ruis op social media verwijderen en alleen nog bezig zijn met wat ik écht interessant vind.
Meer beweging en gezond eten
Als ik zie wanneer ik voor het laatst ben gaan hardlopen, schaam ik mij daar best wel voor. De Nike-app had mij zelfs uitgelogd, zolang was het blijkbaar geleden… Eind januari zeiden mijn vriend en ik dat we het hardlopen wel weer zouden oppakken na de verhuizing. En niet zo heel lang geleden schreef ik nog een artikel dat de wil er wel is, maar de drive nog niet en dat ik mijn hardloopschoenen maar gewoon weer eens aan moest trekken. Nou, dat is nog niet gebeurd.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn lichaam er na deze buikgriep-from-hell ook nog niet echt aan toe is. Maar het is wel toe aan gezonder eten, meer energie en fitter zijn! Niet meer die dagelijkse vreetsessies op de bank om maar ‘zoveel mogelijk calorieën binnen te krijgen’. Met een buikgriep ben je sowieso in één klap een halfjaar aan opgespaarde kilo’s kwijt. Dus daar heb je ook weinig aan, al die moeite voor niks… Zodra mijn lichaam weer up and running is, ga ik samen met mijn hardloopschoenen, en hopelijk ook vriendlief, Berkel en Rodenrijs verkennen!
Meer structuur, regelmaat en focus
Het klinkt misschien saai, maar ik kijk er echt enorm naar uit om meer structuur en regelmaat te hebben. Misschien komt het omdat we in een nieuw huis wonen, maar het voelt vaak alsof ik in chaos leef en maar wat doe. De ene avond ga ik om tien uur slapen, de andere avond om één uur. De ochtenden hebben aardig wat structuur (hoewel de wekker nog wel iets eerder mag), maar de avonden hebben verbetering nodig. Bijvoorbeeld door op een vaste tijd te eten, in plaats van de ene avond tot vijf uur te werken en de andere avond tot zeven uur om vervolgens pas laat te eten.
Ook wil ik, in het vervolg op het minder online willen zijn; elke avond om negen/tien uur (ik ben er nog niet helemaal over uit) mijn computer en telefoon uitzetten om nog wat tijd offline door te brengen: lezen, schrijven, etc. En dan ook: niet alles tegelijkertijd willen! Focus, één voor één. Je kan niet alles tegelijkertijd doen. Ik word al helemaal enthousiast als ik er aan denk.
Hopelijk brengt het rust, to be continued.