Waarom zeggen we toch zo vaak sorry?!

Zeggen we sorry omdat we beleefd willen zijn, omdat het een gewoonte is geworden of omdat we echt ergens spijt van hebben? Het lijkt alsof we steeds vaker sorry zijn gaan zeggen en het zelf niet eens door lijken te hebben. Vooral vrouwen zijn er goed in, mannen iets minder. Maken wij dan zoveel meer fouten dan mannen? Nee, natuurlijk niet. Als mannen écht iets fout doen zeggen ze (in de meeste gevallen) sorry, maar zolang ze niks fout doen zeggen ze ook geen sorry. Best logisch eigenlijk! Wij vrouwen gaan daar iets anders mee om..


Waarom zeggen we toch zo vaak sorry?!

Maak jezelf niet zo klein

Bij iedere keer dat je sorry zegt, maak je jezelf klein. Terwijl dat helemaal nergens voor nodig is. Sinds ik bovenstaande afbeelding tegen ben gekomen op Twitter, ben ik er veel bewuster mee bezig dan voorheen. Waarom zou je jezelf continu zo kwetsbaar en klein opstellen? Waarom is het nodig om je excuses aan te bieden voor iets wat vanzelfsprekend is? Het is mij opgevallen dat je door veel mensen behandeld wordt op basis van je eigen gedrag. Als jij je de hele tijd als een associate opstelt is de kans groot dat je ook op die manier behandeld zult worden. Stel je op als CEO! Stop met de hele tijd sorry zeggen voor de gekste dingen…

Sorry, zou ik er misschien even langs mogen?”

“Wil jij ook een wijntje?”
“Nee, dank je! Ik drink geen alcohol.”
“Oh, sorry!”

Sorry dat ik de hele tijd sorry zeg.”

Sorry, zou ik daar misschien mogen zitten?”

Sorry, ik weet dat je het druk hebt, maar zou je mij vanmiddag misschien even willen helpen?”

Je mag er zijn! Je mag een mening hebben. Je hoeft niet voor ieder klein dingetje toestemming te vragen of sorry te zeggen. Waarom zou je? Het is vreemd dat je je excuses aanbiedt als je ergens langs wilt of iemand om hulp wilt vragen. Misschien zijn we er gewoon gewend aan geraakt en is het toevoegen van het woord sorry aan onze zinnen een automatisme; zo zeg ik ook wel eens ‘au’ als ik schrik en ik eigenlijk helemaal nergens pijn heb. Ook een automatisme.

Zeg geen sorry, maar bedank de ander

Als we ergens te laat aankomen zijn we geneigd om onze excuses aan te bieden. Maar wat nu als je er een positieve draai aan geeft en de ander bedankt?

Sorry dat ik te laat ben, mijn trein had vertraging”

“Mijn trein had vertraging, bedankt dat je even hebt gewacht!”

Dat is toch een veel fijner begin van je conversatie? Jij kon er niks aan doen dat je trein niet kwam opdagen! Als hetzelfde probleem zich morgen weer voor zou doen, had jij er nog steeds niks aan kunnen veranderen. Sinds ik er op ben gaan letten probeer ik alleen nog maar mijn excuses aan te bieden voor dingen waar ik écht spijt van heb. Dingen waarvan ik oprecht denk dat ik dat de keer daarna anders gedaan zou hebben of anders had willen doen. Door minder vaak sorry te zeggen, voel je je aan het einde van de dag een stuk positiever. Beloofd.

Zeg jij ook zo vaak sorry?