“Ooit, heb ik een werkplekje met een prikbordwand.” Dit zei ik zo’n vijf jaar geleden, nadat ik online een foto had gezien van een creatieve werkplek, mét een wand die bestond uit kurk. Nu heb ik wel vaker van dit soort ideeën; maar de ene keer blijft zo’n idee hangen en de andere keer ben ik het na een uur alweer vergeten. Dit was nu typisch zo’n idee dat altijd in mijn achterhoofd bleef hangen. Zo wist ik precies waar en hoe ik in het nieuwbouwhuis een prikbordwand wilde maken. Helaas moest dat nog even wachten. En nu, jaren later, heb ik eindelijk een prikbordwand in mijn eigen huisje!
Het ‘laatste project’ in mijn eigen huis
Deze zomer is het alweer een jaar geleden dat ik verhuisd ben naar mijn jarendertighuis. In dat jaar heb ik het huis opgeknapt en heb ik het dankzij verschillende projectjes steeds meer eigen weten te maken; zo is mijn werkplekje helemaal zoals ik het hebben wil, en heb ik ook mijn hal en slaapkamer leuk in weten te richten. Maar één van ‘mijn laatste woonwensen’, was het maken van een prikbordwand. Dat moest en zou een keer gebeuren.
De kurk uitrollen
En vorige maand was het dan eindelijk zover! Toen werd er een groot pakket bezorgd, met een gigantisch stuk kurk op rol. Ik wilde het graag in één keer goed doen en wilde daarom graag dat mijn prikbordwand uit één stuk zou bestaan. Na levering heb ik de rol kurk uit de verpakking gehaald om het te laten acclimatiseren. Van de hoogte hoefde ik gelukkig niks af te snijden; met een hoogte van 1 meter paste dit precies en zou het netjes achter mijn bureau eindigen. In de breedte moest er nog wel het een en ander gebeuren. Aan de rechterzijde van mijn bureau hangt een kastje en zit er een stopcontact; en natuurlijk wilde de perfectionist in mij dat allemaal netjes uitgesneden hebben.
De kurk uitsnijden
Omdat de kurk voorgelijmd was en het daardoor gelijk hartstikke vast zit nadat je het op de muur bevestigd, moest ik de kurk van tevoren op maat maken. Dit zou mogelijk moeten zijn met een scherp stanleymes, maar dat wilde niet helemaal lukken. Plan B om het met een decoupeerzaag te doen liet ik vervolgens ook snel varen: daar is de kurk echt veel te kwetsbaar voor. Met een metaalzaagje kwam ik gelukkig een stuk verder! Het op maat snijden, of zagen in dit geval, is niet helemaal precies op de millimeter nauwkeurig gelukt, maar met een klein latje hier en daar zijn de imperfecties eenvoudig te verbergen.
En plakken maar!
Toen de kurk eenmaal op maat gezaagd was, kon het bevestigd worden op de muur. Er zat netjes een klein emmertje met lijm en een muurroller bij, waarmee de lijm eenvoudig aangebracht kon worden. Achteraf gezien had ik het mezelf een stuk makkelijker kunnen maken door vooraf iemand om hulp te vragen, want nadat ik de lijm had aangebracht en drie uur heb gewacht, begon de échte uitdaging pas echt: het plakken van de kurk. Het is gelukt, met wat hulp van een flinke hoeveelheid boeken en mijn bureau, maar echt makkelijk was het niet. Maar ach, wat verwacht je dan ook als je zelf een stuk kurk van zo’n 3 meter breed netjes op een muur aan probeert te brengen.
Inmiddels ziet de wand achter mijn bureau er een stuk gezelliger en minder leeg uit! Ik vind het fijn om een plekje te hebben waar ik alles gewoon op kan hangen: van bonnetje tot leuke foto’s en eigenlijk alles waar ik regelmatig aan herinnerd wil worden. En met een dikte van 8 mm is de kurk dik genoeg om er punaises in te kunnen prikken, zonder dat je gelijk in de muur zit.
Finally! Een prikbordwand!
Het heeft even mogen duren en het was even een karweitje; maar ik ben dolblij dat deze woonwens nu ook uitgekomen is! Nu voelt mijn huisje écht af. Ondanks dat ik vast wel weer iets nieuws bedenk om in elkaar te knutselen! 😉